Όσο ζουν αυτοί οι άνθρωποι, τα παιδιά τους αλλά και οι επόμενες γενιές οι μνήμες της Ναζιστικής κτηνωδίας από τον ΄Β Παγκόσμιο Πόλεμο δε θα σβήσουν.
Αυτό το μήνυμα θέλησαν να στείλουν οι άνθρωποι που ανήκουν στο Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης Οφειλών Γερμανίας προς την Ελλάδα, που σήμερα το μεσημέρι πραγματοποίησαν συνέντευξη τύπου στο Εργατικό Κέντρο Χανίων, ενόψει της αυριανής επίσκεψης στην Κάνδανο του Γερμανού Προέδρου Φρανκ Βάλτε Στάϊνμαϊερ, ο οποίος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στη χώρα μας.
Ο Συγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Αριστομένης Συγγελάκης υπογράμμισε ότι οι Γερμανικές αποζημιώσεις δεν είναι ελεημοσύνη ούτε οίκτος, είναι δικαιοσύνη την οποία έμπρακτα η Γερμανία ποτέ δεν πλήρωσε και αυτό έχει αφήσει το κατάλοιπο της ατιμωρησίας και στις επόμενες γενιές.
Δε θέλουμε να ακούσουμε λόγια παρηγοριάς είπε ο κ. Συγγελάκης αλλά η Γερμανία να προχωρήσει στην καταβολή των Οφειλών της, η οποία δεν αφορά μόνο χρηματικές αποζημιώσεις στις οικογένειες των εκτελεσθέντων αμάχων από το ΄Γ Ράιχ.
Οι διεκδικήσεις είναι ευρύτερες, όπως είναι η επιστροφή του Κατοχικού Δανείου που γονάτισε τη χώρα, όπως είναι η επιστροφή του κλεμμένου πολιτιστικού πλούτου, που βρίσκεται σε μουσεία και κρύβεται σε ιδιωτικές συλλογές.
“Δε θέλουμε να αντιμετωπιστούμε στην Κάνδανο από τον Γερμανό πρόεδρο σαν ιθαγενείς στους οποίους έρχεται να μοιράσει καθρεφτάκια” είπε ο κ. Συγγελάκης για να συμπληρώσει ότι τα γερμανικά ιδρύματα στη χώρα μας λειτουργούν για την εξαγορά συνειδήσεων αλλά αυτό δε θα περάσει. Και η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αλλάξει το άρθρο 923 που φέρνει εμπόδια στις διεκδικήσεις των Γερμανικών αποζημιώσεων από τους Έλληνες πολίτες.
Στο πλαίσιο της συνέντευξης τοποθετήθηκαν απόγονοι εκτελεσθέντων. Κάποιοι ήταν μικρά παιδιά όπως η 93χρονη Ιωάννα Κανδαράκη από την Κάνδανο η οποία περιέγραψε την κτηνωδία των Ναζί που εκτελούσαν άμαχο πληθυσμό, έγκυες γυναίκες και παιδιά. “Αίσχη έγιναν στην Κρήτη. Να μας φερθούνε σαν άνθρωποι, που το αίμα πλημμύρισε το χωριό μας. Κάθε μέρα λέγανε πως θα μας σκοτώσουν και θα στήσουν την πλάκα του χωριού μας πάνω στα ποτισμένα με το αίμα μας χώματα”.
Η πρόεδρος της Ένωσης θυμάτων ολοκαυτώματος Δαμάστας, Καλλιόπη Λαδάκη, ήταν μόλις δύο μήνες στην κοιλιά της μάνας της όταν εκτελέστηκε ο πατέρας της και περιέγραψε πως οι Γερμανοί ισοπέδωσαν όλα τα σπίτια του χωριού, μόνο που ξέχασαν να αφήσουν μια επιγραφή όπως έκαναν στην Κάνδανο.
“Όλα μαύρα γύρω μας, οι γυναίκες φορούσαν μαύρα και τα σπίτια στις πόρτες είχαν μαύρους σταυρούς. Όσοι ήταν οι νεκροί, τόσοι και οι σταυροί στην πόρτα, τέσσερις, πέντε, έξι. Σαν μικρά παιδιά μπαίναμε στα σπίτια, μια πρωτοχρονιά εμένα με έβγαλαν έξω, τα υπόλοιπα παιδιά κάθισαν μέσα. Δε με θέλανε γιατί είχαμε πολλούς νεκρούς στο σπίτι και δε θα τους έφερνα καλή τύχη. Τότε τα πιστεύανε. Αυτές οι μνήμες δεν ξεχνιούνται”.
Συγκλονιστικός ήταν και ο πρώην πρόεδρος των πολιτικών υπαλλήλων Χανίων, Μανώλης Νικολακάκης, ο οποίος περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο τις εκτελέσεις στον Αλικιανό που κακώς το ελληνικό κράτος δε χαρακτηρίζει ως μαρτυρικό χωριό αφού στην περιοχή περισσότεροι από 200 άντρες εκτελέστηκαν στο απόσπασμα.
“Μετά τη χαριστική βολή, πέταξαν οι Γερμανοί στον ομαδικό τάφο που είχαν σκάψει οι ίδιοι (οι εκτελεσθέντες) και χειροβομβίδα, όσοι έμειναν πίσω για να τους θάψουν, δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν, -έτρεμε το χώμα- από την ανθρώπινη μάζα που έτρεμε ακόμα…” “Στο σχολείο της περιοχής πήγαιναν 160 παιδιά, περισσότερα από 70 ήταν ορφανά”.
Δείτε ένα απόσπασμα από την ιστορική συνέντευξη:
