Η ραγδαία εξάπλωση της γενετικής τεχνητής νοημοσύνης αλλάζει ριζικά την εργασία, την κοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο ειδικός σε θέματα ασφάλειας ΤΝ, Mathew Maavak, σε συνέντευξή του στο RT, εξηγεί γιατί το «χιούμορ» γύρω από τα ρομπότ που δημιουργούν τέχνη ενώ οι άνθρωποι συνεχίζουν να εργάζονται σε κακοπληρωμένες θέσεις δεν είναι πλέον αστείο, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα.
Προειδοποιεί ότι η τεχνητή νοημοσύνη απειλεί όχι μόνο χειρωνακτικά επαγγέλματα αλλά κυρίως την «τάξη της γνώσης» – δικηγόρους, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς. Τονίζει πως το μέλλον θα ανήκει σε αυτούς που θα «δαμάσουν» την ΤΝ, αντί να παρασυρθούν από αυτήν, και ότι οι γεωπολιτικές ισορροπίες θα κριθούν από τις χώρες που θα εξελιχθούν σε «υπερδυνάμεις ΤΝ».
Παράλληλα, θίγει τον κίνδυνο μαζικής ανεργίας, κοινωνικής αποσύνθεσης και της υποκατάστασης των ανθρώπινων σχέσεων από «συντρόφους ΤΝ», προειδοποιώντας πως η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σε μια υπαρξιακή δοκιμασία.
Με την εμφάνιση της γενετικής τεχνητής νοημοσύνης, κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο ένα αστείο που συγκρίνει το μέλλον που φαντάζονταν οι ουτοπικοί συγγραφείς — όπου ρομπότ κάνουν τις βιοτικές, χειρωνακτικές δουλειές και οι άνθρωποι απελευθερώνονται για δημιουργικότητα — με την πραγματικότητα, όπου το ChatGPT, το Stable Diffusion κ.ά. δημιουργούν κείμενα και εικόνες ενώ οι άνθρωποι δουλεύουν με μισθούς πείνας σε fast food και σε αποθήκες της Amazon. Είναι αυτό το αντι-ουτοπικό χιούμορ δικαιολογημένο;
Mathew Maavak: Ναι, το χιούμορ είναι όχι μόνο δικαιολογημένο. Στην πραγματικότητα, δεν είναι πια αστείο. Περάσαμε μόλις μια δεκαετία από τη sci-fi φαντασίωση για ρομπότ υπηρέτες που απελευθερώνουν την ανθρωπότητα για τέχνη και αναψυχή, μέχρι να την καταστρέψει η πραγματικότητα. Αντί για ρομπότ που τηγανίζουν μπέργκερ, έχουμε την τεχνητή νοημοσύνη να ζωγραφίζει πορτρέτα, ενώ οι άνθρωποι τηγανίζουν τα μπέργκερ μέχρι να τους αντικαταστήσουν τα ρομπότ. Ο ειδικός για την ασφάλεια της AI, Dr. Roman Yampolskiy, προειδοποίησε πρόσφατα ότι η Γενική Τεχνητή Νοημοσύνη (AGI) και η Υπερνοημοσύνη ενδέχεται να εξαφανίσουν το 99% των θέσεων εργασίας στο άμεσο μέλλον.
Οι σκεπτικιστές παλαιότερα υποστήριζαν ότι τα ρομπότ δεν είχαν την επιδεξιότητα για «πραγματική δουλειά» όπως υδραυλικές εργασίες, καθαριότητα, επισκευές αυτοκινήτων και την κουραστική δουλειά στις αποθήκες. Αυτό αλλάζει γρήγορα. Αληθινά, τα ανθρωπόμορφα ρομπότ χρειάζονται ακόμα βελτίωση και το κόστος συντήρησής τους θα επιβραδύνει την υιοθέτησή τους. Η μακροπρόθεσμη αξιοπιστία τους πρέπει να δοκιμαστεί εκτενώς. Η αποτυχία να γίνει κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε εταιρικές καταστροφές, με τρόπο παρόμοιο με τις αλυσίδες πτωχεύσεων δυτικών αυτοκινητοβιομηχανιών που ρίχτηκαν στην αγορά μοντέλων χωρίς εκτεταμένες, μακροχρόνιες δοκιμές.
Επομένως, η άμεση απειλή για θέσεις εργασίας δεν είναι τώρα για υδραυλικούς ή εργάτες καθαριότητας. Είναι για την υποτιθέμενα «ασφαλή» «τάξη των γνώσεων».
Γιατί να προσλάβεις δικηγόρο όταν η AI μπορεί να συντάξει καταθέσεις σε δευτερόλεπτα χωρίς το τελετουργικό, τη θεατρικότητα και τη χυδαία χρέωση που οι δικηγόροι θεωρούν κεκτημένο; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι μπορούν να εκπροσωπηθούν μόνοι τους — «pro se», για να χρησιμοποιήσω έναν νομικό όρο — με τη βοήθεια της AI, αν δεν υπήρχαν τα πλήθια των εμποδίων που βάζει η νομική συντεχνία.
Γιατί να συμβουλευτείς πανεπιστήμιο ή βιβλιοθήκη όταν μεγάλοι γλωσσικοί μοντέλοι όπως το ChatGPT ή το DeepSeek μπορούν να συνθέσουν πληροφορίες σε τομείς από την αστροφυσική μέχρι τα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας στο διάστημα ενός διαλείμματος για καφέ; Ποιος μεμονωμένος καθηγητής μπορεί να συναγωνιστεί αυτό το εύρος και αυτό τον όγκο παραγωγής;
Γιατί να περιπλέξεις τον γείτονα ή τον μηχανικό για τις δυνατότητες ενός καινούργιου αυτοκινήτου όταν η AI μπορεί να εξηγήσει κάθε σύστημα με σαφήνεια και υπομονή;
Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι καταπίνουν ψηφιακά σκουπίδια
Διαβάστε περισσότερα Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι καταπίνουν ψηφιακά σκουπίδια
Η δημοσιογραφία δεν είναι πιο ασφαλής. Οι επιμελητές κειμένου, οι διορθωτές, και ακόμα και οι παρουσιαστές θα έπρεπε να είχαν ήδη καταστεί περιττοί. Αν τα μοντέλα AI μπορούν ήδη να πουλήσουν μόδα, ακόμα και σε όσους αποζητούν ανθρώπινη έλξη, γιατί να μην προσφέρουμε το βραδινό δελτίο μέσω ενός AI παρουσιαστή; Σας λέω έναν λόγο για τον οποίο θα υπάρχει μεγάλη επιφύλαξη όσον αφορά τη μαζική υιοθέτηση από τα παραδοσιακά μέσα: Ένας προχωρημένος AI παρουσιαστής — ειρωνικά — μπορεί να μην κάνει τις προγραμματισμένες ερωτήσεις για να πάρει προγραμματισμένες απαντήσεις.
Τα μέσα μάλιστα κοιτάζουν μπροστά σε σεισμικές αναταράξεις. Πάνε σχεδόν 30 χρόνια από τότε που αστειεύτηκα στο δελτίο ειδήσεων ότι το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν λογισμικό με πρότυπα για κάθε είδος ιστορίας. Δεν ήταν τελικά αστείο, καθώς αποδείχθηκε προφητικό.
Για να είμαστε σαφείς, η γενετική AI μπορεί να είναι ένα ευφυές εργαλείο και βοηθός σε πολλούς κλάδους. Ποιοι νομίζετε ότι ωφελούνται περισσότερο από αυτήν;
MM: Για να το απαντήσουμε, πρέπει να χωρίσουμε τους ανθρώπους σε δύο ευρείες κατηγορίες: τον «εξολοκλήρωτη» — όρο που επινόησα — και το «κοπάδι». Παρατηρήστε ότι ο ένας μπορεί να είναι και ενικός και πληθυντικός, ενώ ο άλλος είναι πάντα πληθυντικός. Αυτό είναι φυσικό, καθώς το 99% της ανθρωπότητας κινείται από ένστικτα κοπαδιού. Έχουν σταθερά παραδώσει τις κριτικές τους ικανότητες για να προσαρμοστούν στο κοπάδι και να βρουν «ασφάλεια» στις αντίστοιχες ζώνες άνεσής τους. Αυτές οι ζώνες ασφάλειας τώρα καταστρέφονται από την AI και πολλοί βαδίζουν υπνωτισμένοι προς ένα μέλλον που δεν έχει θέση γι’ αυτούς. Αυτό προϊδεάζει μαζικές κοινωνικές αναταράξεις.
Οι παγκόσμιοι παράγοντες και οι διαμορφωτές της αγοράς προέβλεψαν αυτό το φάσμα εδώ και καιρό, γι’ αυτό και διέταξαν «φανταστές του μέλλοντος» όπως ο Yuval Noah Harari να εκφωνήσουν ένα μαζικό, υπνωτισμένο μέλλον για τους λεγόμενους «άχρηστους τρώγοντες».
Ο «εξολοκλήρωτης», από την άλλη, είναι κάτι πολύ περισσότερο από κριτικός στοχαστής. Μπορεί να μετατρέψει μια αδύνατη κατάσταση σε δημιουργική ευκαιρία. Σκεφτείτε έναν ναύτη που πιάνει τον άνεμο στα πανιά του και κόβει τρικυμιώδη νερά. Ο εξολοκλήρωτης έχει καλλιεργήσει, συχνά επί δεκαετίες, το χαρακτηριστικό του να πλέει αντίθετα στο ρεύμα. Έχουν νευροπλαστικά εκπαιδεύσει τον εαυτό τους να αμφισβητεί τα πάντα.
Ο εξολοκλήρωτης εφαρμόζει επίσης μια συστημική προσέγγιση στα προβλήματα· κατανοεί την πολυπλοκότητα με ευκολία· και μπορεί να διαθέτει ένα αξιοθαύμαστο ρεπερτόριο γνώσεων. Η αλληλεπίδρασή τους με τη γενετική AI δεν είναι μια μονόπλευρη άσκηση copy-paste. Θα την ανακρίνουν και ακόμη και θα τη διορθώσουν. Η σιωπηλή γνώση τους — ποικίλη, εκλεπτυσμένη και κάπως άρρητη — παραμένει πέραν της πρόσβασης της AI.
Να ένα παράδειγμα για να το δείξω: όταν έλαβα αυτές τις ερωτήσεις από το RT, το βιβλικό εδάφιο Δανιήλ 12:4 ήρθε αμέσως στο μυαλό μου. Το εδάφιο στην έκδοση King James λέει: «But thou, O Daniel, shut up the words, and seal the book, even to the time of the end: many shall run to and fro, and knowledge shall be increased.»
Εξόρυξη δεδομένων του Παγκόσμιου Νότου σε υποταγή
Η γνώση έχει πράγματι αυξηθεί, εκθετικά για όσους επιλέγουν να την εξημερώσουν. Αλλά τι σημαίνει «to and fro»; Τι λέει το πρωτότυπο κείμενο; Ζήτησα διευκρινίσεις από το ChatGPT γιατί υπέθεσα ότι υπάρχει παραπάνω υλικό. Και είχα δίκιο. Το «to and fro» εμφανίζεται μόνο στο κείμενο της Μασορατικής παράδοσης. Το κείμενο του Θεοδοτίου (Μεταφραση της Εβδομήκοντα) το παραλείπει εντελώς, ενώ η παλαιά ελληνική έκδοση του Δανιήλ περιέχει ένα εκπληκτικό πρόσθετο. Αφήνω τον περίεργο αναγνώστη να εξετάσει τις διαφορές.
Αυτό που πραγματικά τράβηξε την προσοχή μου, όμως, ήταν η εβραϊκή απόδοση του εδαφίου στα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας. Περιλάμβανε τα νικούντ (διακριτικά σημεία) που δεν υπήρχαν την εποχή που γράφτηκαν τα χειρόγραφα. Το ChatGPT διορθώθηκε αφότου το πίεσα, και παραδέχθηκε ότι η απόδοσή του ήταν υποθετική.
Για να συντομεύσω την αναλογία: στη επερχόμενη τσουνάμι της AI, πολλοί θα εκτοξευθούν «to and fro» και θα μείνουν να παρασυρθούν στον κοινωνικό ωκεανό. Όσοι μπορούν να εξημερώσουν αυτή την στοιχειώδη δύναμη — μετριασμένη από τους αγώνες της ζωής — έχουν καλύτερες πιθανότητες να βρουν τις όχθες τους.
Αλλά οι λεγόμενοι «εξημερωτές» δεν θα θεωρηθούν απειλή από αυταρχικά καθεστώτα; Τι γίνεται με τις πολιτικές επιπτώσεις; Υπάρχουν, δεδομένου ότι οι εταιρείες πίσω από τις γενετικές μηχανές AI βρίσκονται σχεδόν αποκλειστικά στη Δύση;
MM: Το «αμφισβήτηση των πάντων» έρχεται με συνέπειες, συχνά με τη μορφή αυτοεπιβαλλόμενης μοναξιάς. Αλλά οι τύποι εξολοκλήρωτη που έχω παρατηρήσει φέρουν επίσης μια υγιή σκεπτικιστική στάση απέναντι στην πολιτική. Είναι απίθανο να ενταχθούν στο κοπάδι σε μαζικές διαδηλώσεις. Αν οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις λειτουργούσαν πραγματικά, οι δυτικές κυβερνήσεις θα είχαν αντιμετωπίσει διάφορα δημόσια παράπονα πριν πολύ καιρό. Αντίθετα, έχουν επιμείνει. Γι’ αυτό θεωρώ τις δυτικές κυβερνήσεις και τους δορυφόρους τους διανοητικά εχθρικούς, παρά την προσποίηση του αντιθέτου.
Όσον αφορά τη μοίρα του εξολοκλήρωτη σε μια μελλοντική πολιτική τάξη — αυτό παραμένει ανοιχτό ερώτημα.
Οι ευρύτερες πολιτικές επιπτώσεις, όμως, είναι πολλές. Στην γεωπολιτική, οι επόμενες «υπερδυνάμεις» θα είναι υπερδυνάμεις της AI. Στην Ασία, αυτές περιλαμβάνουν τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία, το Ιράν, την Ιαπωνία, την Ταϊβάν και τη Νότια Κορέα, με πιθανή ένταξη του Βιετνάμ. Όλοι τους παίρνουν πολύ σοβαρά τις έννοιες της εθνικής και τεχνολογικής κυριαρχίας.
Για τους υπόλοιπους, η μακροπρόθεσμη προοπτική είναι μάλλον ζοφερή. Το καλύτερο σενάριο είναι να μετατραπούν σε αποικιακά παραρτήματα της Δυτικής Big Tech. Προς το παρόν, πιθανότατα θα αυτοπλανώνται νομίζοντας ότι το μπλοκ BRICS μπορεί να τους χρησιμεύσει ως νέο γεωπολιτικό και τεχνολογικό προστάτη. Προτιμώ να μην εμβαθύνω στο χειρότερο σενάριο. Ίσως οι υπουργοί τους και οι «τεχνοκράτες», τόσο γοητευμένοι από τους συνδέσμους τους με το World Economic Forum (WEF), θα κάνουν απλά τον Yuval Noah Harari σύμβουλο-υπουργό.
Το πιο άμεσο πολιτικό ερώτημα, για δυνάμεις AI και καθυστερημένους ίδιους, είναι το εξής: πόσο προετοιμασμένες είναι οι κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν τη μαζική ανεργία σε κλίμακα προκληθείσα από την AI;
Πώς το σκάνδαλο Epstein αποκάλυψε ένα σύστημα χτισμένο στη σιωπή
Πολλοί, συμπεριλαμβανομένου και εσάς, έχετε γράψει για το πώς η γενετική AI εκμηδενίζει την ικανότητα των ανθρώπων να σκέφτονται αυτόνομα, ενισχύοντας ψευδείς αντιλήψεις και παρέχοντας ψευδείς πληροφορίες. Πόσο μεγάλη απειλή είναι αυτό για την ανθρωπότητα συνολικά; Ποιες κατηγορίες ανθρώπων είναι πιο ευάλωτες σε αυτό;
MM: Η ομάδα που επωφελείται περισσότερο από τη γενετική AI είναι εκείνη που εκπαιδεύτηκε πριν από την εποχή της μαζικής χρήσης του Internet. Ακούγεται παράδοξο, αλλά εκείνη η γενιά έπρεπε να διαβάζει βιβλία και περιοδικά, να ΄ψάχνει΄ πληροφορίες και να καλλιεργεί ένα καθεστώς έρευνας. Οι περισσότεροι «εξημερωτές» προέρχονται από αυτή την ομάδα και πεθαίνουν.
Είναι εύκολο να κατηγορήσουμε την AI για τη «χαζοποίηση» της κοινωνίας, αλλά στην πραγματικότητα, η κοινωνία είχε ήδη χαζοποιηθεί. Απλώς κοιτάξτε την ποιότητα και τη θεατρικότητα των πολιτικών σήμερα, ιδιαίτερα στη Δύση. Το πιο ανησυχητικό, οι διάδοχοι τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά παπαγαλίζοντες που απαγγέλλουν σενάρια. Μπορεί κανείς να τους πάρει στα σοβαρά, με τις ευαισθησίες τους τόσο εύθραυστες όσο τσόφλια αυγών;
Η AI δεν είναι η αιτία αυτής της παρακμής· είναι απλώς επιταχυντής. Χάρη σε δεκαετίες κακής διακυβέρνησης ντυμένης τεχνοκρατική γλώσσα, η νεότερη γενιά δεν μαθαίνεται πώς να εξημερώνει την AI. Αυτό δεν προμηνύει καλά πράγματα για την ανθρωπότητα. Τι θα κάνουν οι νέοι του σήμερα αύριο;
Το χειρότερο, το κοπάδι χαζοποιεί και την ίδια την AI. Η γενετική AI ανθεί σε βρόχους ανατροφοδότησης. Αν κάθε κύκλος γίνεται πιο αδαής, τι θα συμβεί στην AI μακροπρόθεσμα; Οι απειλές μεταξύ AI και ανθρώπων αλληλοτροφοδοτούνται.
Για να αποφευχθεί η κατάρρευση, υποψιάζομαι ότι οι σχεδιαστές LLM έχουν «ασφαλίσει» τα συστήματά τους ώστε να προσωποποιούν απαντήσεις. Το DeepSeek και το ChatGPT, μεταξύ άλλων, δεν συμπεριφέρονται το ίδιο για όλους. Αυτό εγείρει δύο ζητήματα: ιδιωτικότητα και παρακολούθηση. Αυτά τα εργαλεία μπορούν να τριγωνοποιήσουν ακόμα και τον πιο «ανώνυμο» χρήστη αναλύοντας σύνταξη, ενδιαφέροντα, λάθη, αντιδράσεις, μοτίβα πληκτρολόγησης και άλλα.
Σκεφτείτε το: από 8,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους, η AI μπορεί να σας εντοπίσει σχεδόν αμέσως — ακόμα κι αν αλλάξετε ψευδώνυμο, δανειστείτε το τηλέφωνο κάποιου άλλου, μετακομίσετε ή καλύψετε τον εαυτό σας σε ψηφιακό κάλυμμα.
Αυτό πρέπει να τρομάξει τους ανθρώπους. Προσωπικά; Λέω: φέρτε το.
Η AI μας οδηγεί όλους στην τρέλα;
Μετά από μια πρόσφατη ενημέρωση του ChatGPT, που απενεργοποίησε ορισμένες μορφές αλληλεπίδρασης, υπήρξαν πολυάριθμες αναφορές ανθρώπων που έπρεπε να «χωρίσουν» με τους «AI συντρόφους/συντρόφισσές» τους. Γιατί κανείς θα ήθελε να «βγαίνει ραντεβού» με μια μηχανή;
MM: Η συγκεκριμένη προσκόλληση σε «AI συντρόφους» είναι η τελευταία έκφραση μιας πολύ παλιάς ανθρώπινης τάσης: να προσωποποιεί, να προβάλλει συναισθήματα, και να σχηματίζει δεσμούς με μη-ανθρώπινα αντικείμενα όταν αυτά προσφέρουν παρηγοριά, ικανότητα ή ψευδαίσθηση ανταπόδοσης. Το νέο δεν είναι η προσκόλληση αυτή καθεαυτή, αλλά η πολυπλοκότητα του αντικειμένου — από το ξύλο και το ύφασμα, στα μηχανικά ρομπότ, στα pixels, στην προσαρμοστική AI.
Ας εξηγήσω.
Από αρχαίους χρόνους, οι άνθρωποι προέβαλαν προσωπικότητα σε λαξευμένες εικόνες θεών ή προγόνων υπό μορφή ειδώλων. Είχαν προσωπικούς δεσμούς με αντικείμενα φορτισμένα με «δύναμη» όπως φυλαχτά. Τα παιδιά ακόμη σήμερα μιλούν στα κούκλα και στα αρκουδάκια τους. Τον 18ο και 19ο αιώνα, οι μηχανικές κούκλες και τα αυτόματα προκαλούσαν τόσο θαυμασμό όσο και συναισθηματική επένδυση. Μέχρι τον 20ό αιώνα, οι άνθρωποι ήδη έδεναν με ερωτικές κούκλες βιτρίνας.
Σε πιο ουσιαστικό επίπεδο, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μιλούν με τα κατοικίδιά τους, η παρουσία και οι σκανταλιές των οποίων μπορούν να είναι καθησυχαστικές και εξαιρετικά διασκεδαστικές. Οι γονείς μιλούν εκ μέρους μωρών και νηπίων, και έτσι σχηματίζονται οικογενειακοί και κοινωνικοί δεσμοί, καθώς και τα πρώτα λεξιλόγια της ζωής. Ως παιδιά, αναπτύσσουμε τη γλώσσα μας διαβάζοντας ή ακούγοντας προσωποποιημένες ιστορίες με ζώα. Θυμάμαι ακόμα τα αποχαιρετιστήρια λόγια του B’rer Rabbit προς τον B’rer Fox στη σκηνή του πηγαδιού, ακόμη κι αν ξεχνώ τα «στιγμιαία» επιφωτιστικά που είχα συμπεριλάβει σε άρθρα πριν μήνες.
Οι AI σύντροφοι, όμως, αντιπροσωπεύουν ένα νέο παράδειγμα. Για πρώτη φορά, το αντικείμενο της στοργής μπορεί να «απαντά» σε πραγματικό χρόνο σε ποικίλα θέματα, και αυτές οι αλληλεπιδράσεις φαίνονται πιο πραγματικές και ικανοποιητικές από αυτές με ανθρώπους που κουβαλούν εμπάθειες, θυμούς, μοχθηρία κ.ο.κ.
Κατά τη γνώμη μου, οι AI σύντροφοι είναι μια προέκταση των φανταστικών φίλων που πολλοί παιδιά καλλιεργούν μεγαλώνοντας. Είναι μια μορφή φυγής.
Η αύξηση στις AI «σχέσεις» μπορεί επίσης να οφείλεται στην αυξανόμενη δυσπιστία προς τους συνανθρώπους, επιτείνομενη από μια πολιτισμική ολίσθηση ενθαρρυμένη από ακαδημαϊκούς, πολιτικούς και άλλους παραδοσιακούς φρουρούς. Οι τρελοί τρέχουν το άσυλο σε όλους τους κοινωνικούς τομείς, και οι άνθρωποι αισθάνονται προδομένοι, αποπροσανατολισμένοι και απελπισμένοι για σταθερότητα. Σκεφτείτε το πρόσφατο ξέσπασμα της επιδημίας δυσφορίας φύλου που προωθήθηκε και γιορτάστηκε από τους εξουσιαστές.
Σε αυτό το κενό, η AI γίνεται υποκατάστατο άγκυρας. Αυτές οι «σχέσεις» προκύπτουν από τη σύγκρουση των ανεκπλήρωτων ανθρώπινων αναγκών (μοναξιά, οικειότητα, ασφάλεια κ.ά.) με την υπερ-προσωποποιημένη τεχνολογία. Σε ένα πολιτισμικό κλίμα όπου οι παραδοσιακοί κανόνες για την αγάπη, το σεξ και το γάμο διαλύονται, οι μηχανές γίνονται η πιο εύκολη λύση.
AI παρεκκλίσεις: Μια αναδυόμενη συνειδητότητα ή μια παγκόσμια ντροπή;
Η AI μπορεί να προσομοιώσει στοργή και να ρίξει κομπλιμέντα χωρίς τις συγκρούσεις των πραγματικών σχέσεων. Το οικονομικό και ψυχολογικό κόστος φαίνεται ελάχιστο, αλλά η συναισθηματική εμπλοκή μπορεί να είναι πολύ πραγματική.
Όλη η γενετική AI έκανε ήταν να υπερτροφοδοτήσει την έμφυτη τάση μας για προσκόλληση. Στην πραγματικότητα, προγράμματα κειμένου όπως το ELIZA τη δεκαετία του 1960 έδειξαν πόσο εύκολα οι άνθρωποι μπορούσαν να εμπιστευτούν «απλό κώδικα».
Είναι απλώς μοναξιά, ή ένδειξη βαθύτερων ψυχολογικών προβλημάτων — ίσως ακόμα και ψυχικής διαταραχής;
MM: Η μοναξιά είναι συχνά το σημείο εισόδου, αλλά σπάνια η ολόκληρη ιστορία. Το φαινόμενο Hikikomori στην Ιαπωνία — που τώρα επαναλαμβάνεται αλλού — προϋπήρχε της δημόσιας κυκλοφορίας της γενετικής AI. Γιατί τα παιδιά και οι νέοι κλείνονται εκτός κοινωνίας; Ίσως γιατί η κοινωνία γίνεται πιο υποκριτική, δειλή και εντελώς ψεύτικη; Τα άτομα εισέρχονται στο δικό τους προσομοιωμένο κοινωνικό matrix όπου η συμμόρφωση με ψέματα, μισές αλήθειες και απόλυτο ανοησία είναι προαπαιτούμενο.
Οι περισσότερες ανθρώπινες σχέσεις είναι τοξικές σε κάποιο βαθμό· μια όπου κάθε συμμετέχων υποσκάπτει τη δημιουργικότητα ή τις δυνατότητες του άλλου με λεπτό gaslighting. Αυτό επιτρέπει σε ζευγάρια ή φίλους να παραμένουν μαζί και το φαινόμενο ονομάζεται ευρέως «ψαροδόχος νοοτροπία» (crab bucket mentality).
Αν επεκτείνετε αυτό έχετε αλυσιδωτές cohorts και τελικά, μια δειλή κοινωνία που μένει σε βολικά ψέματα. Σκεφτείτε τους λεγόμενους διανοούμενους που χλευάζουν την έννοια του Θεού ως «φανταστικό νεράιδα στον ουρανό», αλλά δεν έχουν πρόβλημα να επινοήσουν νέα φύλα.
Αυτό εννοούσα ως το «κοπάδι» νωρίτερα.
Όπως θυμίζει η Γραφή, «Η καρδιά είναι πιο δόλια από παντός, και είναι απεγνωσμένα άρρωστη· ποιος μπορεί να την κατανοήσει;» (Ιερεμίας 17:9). Η AI δεν μπορεί πραγματικά να κατανοήσει την ανθρώπινη καρδιά κι αυτή, καθώς μόνο προσομοιώνει ανθρώπινα συναισθήματα. Ωστόσο, η AI μπορεί σίγουρα να φανεί «ασφαλέστερη» και «πραγματικότερη» για έναν αυξανόμενο αριθμό μοναχικών ανθρώπων.
Για να το συντομεύσω, ζούμε σε μια κουλτούρα εξαπάτησης και ρηχών συνδέσεων, όπου η δημόσια ζωή μοιάζει με ένα περιστρεφόμενο τσίρκο δράματος και αποθάρρυνσης. Αυτή η διάβρωση νοήματος γεννά άγχος, κατάθλιψη και άλλες ψυχοκοινωνικές καταπονήσεις.
Υπάρχουν επίσης στοιχεία εξάρτησης και εξαρτησιοποίησης στο πλαίσιο των AI σχέσεων, καθώς οι εικονικοί σύντροφοι σχεδιάζονται για να είναι αέναα διαθέσιμοι και επιβεβαιωτικοί. Αυτό παρακάμπτει την ανάπτυξη και τη σύγκρουση των γνήσιων σχέσεων, ενισχύοντας τη φυγή. Οι τεχνητοί δεσμοί, λοιπόν, γίνονται υποκατάστατο της ανθρώπινης σχέσης.
«Η AI μπορεί να γίνει δικαστής, ενόρκος και εκτελεστής»
Οι AI σχέσεις αποτελούν ψυχιατρική διαταραχή, ή η ίδια η κοινωνία είναι ένα ψυχιατρικό άσυλο; Κατά τη γνώμη μου, τα δύο δεν μπορούν να διαχωριστούν: δεν μπορείς να μελετήσεις και να χαρακτηρίσεις το πρώτο χωρίς να αναγνωρίσεις την παθολογία του δεύτερου. Υπάρχει ήδη κλινική ορολογία για παραφιλικές που περιλαμβάνουν προσκόλληση σε άψυχα αντικείμενα. Αυτές περιλαμβάνουν την αγαλματοφιλία (έλξη σε αγάλματα ή κούκλες), την αντικειμενοφιλία (ευρύτερη κατηγορία) και, πιο συγκεκριμένα, την πυγμαλιωνιστική — την κατάσταση του «ερωτεύομαι ένα αντικείμενο της δικής μου δημιουργίας».
Ο όρος προέρχεται από την ελληνική μυθολογία, όπου ο Πυγμαλίων ήταν γλύπτης που ερωτεύτηκε ένα άγαλμά του. Τη σύγχρονη εποχή, το έργο του George Bernard Shaw «Πυγμαλίων» επανερασκεί τον μύθο, μεταμορφώνοντας την υποδεέστερη πωλήτρια λουλουδιών Eliza Doolittle σε αντικείμενο εκλέπτυνσης. Αυτό που φαινόταν αθώο εμφανίζεται πιο ανησυχητικό όταν θυμηθούμε ότι ο Shaw υπερασπίζονταν ανοιχτά μαζικές αποψιλώσεις πληθυσμού βάσει υποτιθέμενης «ανάξιας».
Ηχεί οικεία;
Η εποχή της πληροφορίας έχει δώσει πολλαπλές ευκαιρίες στους ανθρώπους να συναντιούνται — με το διαδίκτυο και τις εφαρμογές γνωριμιών δεν χρειάζεται πια να πας στο μπαρ και να αρχίσεις συζητήσεις. Αυτό δεν είναι αρκετό, ώστε οι άνθρωποι να γυρίζουν σε τεχνητές σχέσεις;
MM: Θα ξαναπώ ότι πολλές ανθρώπινες σχέσεις ήταν ήδη τεχνητές εξαρχής. Θα μιλούσαμε ακόμα με εκείνον τον συνάδελφο ή τον προϊστάμενο αν είχαμε αρκετά χρήματα να συνταξιοδοτηθούμε ή να ακολουθήσουμε τα πραγματικά μας πάθη; Οι σχέσεις σχηματίζονται και επιβάλλονται από διάφορα είδη ανισοτήτων δύναμης. Αυτό υπάρχει από την αρχαιότητα. Μόνο τώρα, στην εποχή της πληροφορίας — καθώς τόσο η γνώση όσο και οι πολλαπλές πιέσεις αυξάνονται — κάποιοι είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν το φαινόμενο.
Το αυξανόμενο κόστος ζωής επίσης γκρεμίζει γρήγορα τις παραδοσιακές ευκαιρίες κοινωνικοποίησης. Δεν είναι πολλοί αυτοί που μπορούν πραγματικά να αντέξουν οικονομικά να πάνε σε μπαρ πια. Αυτό που κάποτε ήταν προσιτή πηγή ευθυμίας για την εργατική τάξη και τους ασθενείς γίνεται όλο και πιο ακριβό.
Τι γίνεται με φτηνότερους ή δωρεάν τρόπους κοινωνικοποίησης; Έχω δει περιπάτους στη φύση οργανωμένους στο Facebook, που ακυρώθηκαν λόγω έλλειψης ανταπόκρισης. Παραδοσιακά, εκκλησίες και παρόμοιες δομές πρόσφεραν το ιδανικό πεδίο για ανθρώπους να γνωριστούν και να δημιουργήσουν δεσμούς. Τώρα, οι παραδοσιακές αξίες έχουν διαβρωθεί και πολλές εκκλησίες έχουν πέσει σε δυσφήμηση. Η προσέλευση στις εκκλησίες στη Δύση έχει επίσης δείξει απελπιστική πτώση από την περίοδο μετά τον Β’ ΠΠ. Κάποιες χαρισματικές εκκλησίες δεν είναι φτηνές για να τις παρακολουθήσεις, καθώς επιβάλλεται η Παλαιά Διαθήκη δεκάτης.
Οι δραματικές οικονομικές συνθήκες παίζουν κρίσιμο ρόλο στην άνοδο των AI σχέσεων.
Οι εφαρμογές γνωριμιών, από την άλλη, μπορούν να είναι παραπλανητικές. Δανειζόμενοι μια γνωστή φράση υπολογιστών: «Αυτό που βλέπεις online δεν είναι πάντα αυτό που παίρνεις.» Ενώ κάποιες σχέσεις μπορεί να προκύψουν από αυτές τις πλατφόρμες, οι πραγματικές μακροχρόνιες επιτυχίες είναι σχετικά σπάνιες. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό που φαίνεται αρχικά ως συμβατότητα διαμορφώνεται λιγότερο από προσωπική σύνδεση και περισσότερο από πρακτικούς παράγοντες όπως προοπτικές καριέρας, κοινωνική κινητικότητα ή ευκαιρίες μετανάστευσης. Όταν οι σχέσεις βασίζονται σε κανόνες «προσφοράς και ζήτησης» και απότομες ανισότητες δύναμης, φανταστείτε τις ψυχολογικές επιπτώσεις για τις επόμενες γενιές.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, πόσο πιο «ψεύτικες» είναι οι AI σχέσεις; Ναι, είναι ανθυγιεινές, αλλά ποια είναι η πραγματική υγεία της «κανονικής κοινωνίας» σήμερα;
Τώρα που η κλίμακα του προβλήματος έχει γίνει εμφανής, θα βελτιωθεί ή θα χειροτερέψει; Υπάρχουν ήδη διάφορες υπηρεσίες «AI κοπέλας/AI φίλου» — θα κανονικοποιηθούν και θα γίνουνMainstream, όπως τα sex toys και η VR πορνογραφία; Θα υπάρξουν προγράμματα θεραπείας και απεξάρτησης, όπως τα Ανώνυμα Αλκοολικά ή για ναρκωτικά ή εθισμούς στην πορνογραφία;
MM: Η μοναξιά θα πολλαπλασιαστεί, όπως και διάφορες μορφές ψηφιακής φυγής και παραχρονικών δεσμών. Οι εμβυθιστικές τεχνολογίες μια μέρα θα επιτρέψουν στα άτομα να νιώσουν την έξαψη της εξερεύνησης σπηλαίων, να επισκεφθούν φανταστικούς πλανήτες ή να απολαύσουν σεξουαλική οικειότητα με οποιοδήποτε χαρακτήρα επινοηθεί από ένα AI prompt.
Αυτή είναι μια γλιστερή κατηφόρα. Φανταστείτε αν είστε «εξερευνητής» σε ένα παλαιολιθικό περιβάλλον και χρειάζεται να σκοτώσετε για να επιβιώσετε στην προσομοίωση; Θα μεταφέρετε αυτή την αποκτηθείσα συνήθεια στον πραγματικό κόσμο; Πόσο πραγματικό θα γίνει; Τι νιώθεις να είσαι ο Jack the Ripper στη Βικτοριανή Λονδίνο; Θα εξελιχθεί το Darknet στην κύρια αγορά για εμβυθιστικές τεχνολογίες που εκμεταλλεύονται πρωταρχικές επιθυμίες και σεξουαλικές αποκλίσεις;
Θα υπάρχουν πάντοτε συνεδρίες θεραπείας για όσους είναι εθισμένοι σε διάφορες μορφές ψηφιακής εξάρτησης. Αλλά κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη θεραπεία είναι μια επιτηρούμενη κατασκήνωση, χωρίς επιτρεπόμενα σύγχρονα γκάτζετ.
Είναι αυτή μια δοκιμασία για τη βούληση της ανθρωπότητας να επιβιώσει ως είδος;
MM: Απολύτως. Γι’ αυτό οι παγκόσμιοι άρχοντες μας λαλούν αδιάκοπα για το Great Reset και την New World Order με κόπωση. Ξέρουν ότι η κοινωνία που δημιούργησαν καταρρέει στις βάσεις της, και χρειάζονται ένα νέο παράδειγμα όπου η πλειοψηφία της ανθρωπότητας μπορεί να οδηγηθεί με ασφάλεια σε μια ψηφιακά-συντονισμένη γκουλάγκ. Μόλις μέσα, οι κάτοικοι μπορεί να τους παρέχονται εμβυθιστικές τεχνολογίες δωρεάν, μαζί με ψυχοτροπικά φάρμακα, για να τους κρατήσουν ελαστικούς και παθητικούς. Αυτό ακριβώς υπέδειξε ο Yuval Noah Harari αναφερόμενος στο μέλλον των «άχρηστων ή άνοστων τρώγοντων».
