Ο θρύλος , ο αητός του κρητικού και χανιώτικου μπριτζ, Γιάννης Κατσιφαράκης, επαψε πια να είναι ανάμεσα μας με την φυσική του παρουσία, έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 85 ετών, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό, αλλά και μια σπουδαία παρακαταθήκη και σπουδαία κληρονομιά στο αγωνιστικό όμιλο μπριτζ Χανίων, που ουσιαστικά υπήρξε ιδρυτικό μέλος, με την αγωνιστική του ικανότητα, και επιδεξιότητα, έφερε πολλές και σπουδαίες διακρίσεις , πανελλήνια πρωταθλήματα και κύπελλα στην πόλη μας.
Η μεγαλη αξία του εκλιπόντα όμως ήταν το ήθος του, ο χαρακτήρας του, η συμπεριφορά του στην ζωή στους συνανθρώπους και συναθλητές του.
Υπήρξε υπόδειγμα, Ο Γιάννης πάνω από μισό αιώνα παρέδιδε μαθήματα όχι μόνο μπριτζ, αλλά συνεργασίας, αθλητικής άμιλλας, ευγένειας, και κυρίως ανθρωπιάς.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Γιάννης αποτέλεσε στολίδι πολύτιμο για την πόλη τον Χανίων. Ο αδαμάντινος χαρακτήρας του, η έμφυτη ευγένεια του, η γαλήνη του η εσωτερική, μαζί με την πάγκαλη και πάνλευκη ψυχή του, υποχρέωναν ακόμη και τους πιο κακόπιστους να αισθάνονται δέος, όχι μονάχα όταν αγωνίζονται μαζί του, αλλά κυρίως όταν συνομιλούν και κάνουν παρέα με αυτόν το υπέροχο άνθρωπο.
Ο Γιάννης , είχε στα χείλη του μια φράση, ( ενδεικτική του επιπέδου του ) ενός μεγάλου φιλόσοφου , του Αριστοτέλη : «όπου άμιλλα ενταύθα και νίκη εστίν», δηλαδή όπου υπάρχει άμιλλα υπάρχει και νίκη, σηματοδοτεί ότι το δημιουργικό κάτω από ευγενή ανταγωνισμό. Διότι κατά τον Αριστοτέλη άμιλλα είναι να φτάσει κανείς τον άλλον – αυτόν που θαυμάζει, που τον έχει ως πρότυπο και να τον ξεπεράσει χωρίς να αισθάνεται φθόνο αν ο άλλος τον ξεπερνάει.
Ο εκλείποντας διατηρούσε κουρείο για 10ετιες στην μικρή πλατεία Οδυσσέα Καλογιάννη, ανάμεσα στην πλατεία 1866, και πλατεία Κοτσάμπαση, έφτιαξε μια καταπληκτική οικογένεια, ενώ υπήρξε πιστός σύντροφος της Τριανταφυλλιάς Καλαιτζακη, την όποια φρόντιζε με στοργή, και θαλπωρή τις τελευταίες 10ετιες, μιας και είχε πάθει παραπληγία από ένα ιατρικό λάθος.
Ο Αγωνιστικός Σύλλογος μπριτζ Χανίων , κάνει ειδική μνεία στον’ αητό ‘ του Ελληνικού μπριτζ Γιάννη Κατσιφαράκη για την διαχρονική και ανεκτίμητη του πρόσφορα στο άθλημα. υπάρχει σκέψη να τιμηθεί ο Κατσιφαρακης, ονοματίζοντας το καλοκαιρινό πανελλήνιο τουρνουά που διοργανώνει ο όμιλος σε ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΤΣΙΦΑΡΑΚΗ. Είναι κάτι που αξίζει ο αγαπητός σε όλους μπριτζερ Γιάννης ή χαϊδευτικά Γιανγκάκης,
Ο Γιάννης Κατσιφαράκης, έφυγε άσπιλος και αμόλυντος από κάθε φαυλότητα από την ζωή, όποιος τον είχε την τύχη να τον γνωρίσει έστω και λίγο, θα τον θυμάται για πάντα, ένα ακριβό και φίνο άρωμα άφησε στις ψυχές μας με το πέρασμα του, δεν μας σημάδεψε, αλλά μας μύρωσε.
Ο Γιάννης υπήρξε θρησκευόμενος έντονα, μελετούσε συνεχώς την Αγία Γραφή, και όρισε να ζει την ζωή του σύμφωνα με τα προστάγματα Της, που Ο Αδαμάντιος Κοραής ιατροφιλόσοφος και μέγας δάσκαλος του γένους είπε για αυτήν:
«Μόνο η διδασκαλία του Ευαγγελίου μπορεί να σώσει , τον άνθρωπο και το γένος μας. Το βιβλίο τούτο είναι ψυχής ιατρείο και χάρτης της επιγείου και ουρανίου βασιλείας.»
«Τι είναι ο θάνατος;» είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο Κατσιφαράκης
«Ένα ερωτικό ραντεβού, της ψυχής με τον Πλάστη της. Μπορεί ο κόσμος να μη θέλει ούτε τη λέξη να πει, μπορεί να τον ξορκίζει, μα ο πιστός περιμένει αυτό το γεγονός με περισσότερη λαχτάρα από όση περιμένει ο ερωτευμένος νέος να συναντήσει την αγαπημένη του».
Να ’ξερες κυρ Γιάννη μας, πόσο ζηλέψαμε σαν σε ακούσαμε τότε!
Να ’ξερες πόσο θα θέλαμε να έχουμε λίγη από την αγάπη σου για Κείνον!Τώρα πια, που κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε χωρίσει από την αγάπη Του, τώρα που στέκεσαι τρισευτυχισμένος μπροστά στον θρόνο Του, σε παρακαλούμε θυμήσου και μας …
θα ζει, και θα υπάρχει στη μνήμη μας, και όπως θαυμάσια γράφει ο Καβάφης, στο ποίημα ΦΩΝΕΣ, σαν ουράνια μουσική.
ΙΔΑΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ
Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε•
κάποτε μες στην σκέψη τες ακούει το μυαλό.
Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας —
σα μουσική, την νύχτα, μακρινή, που σβήνει.
ΤΥΡΤΑΙΟΣ Β’
