Φτάνουν οι μέρες για μια ακόμη μάχη των εκλογών. Κι είναι κρίσιμη μάχη, όσο κι αν δεν είναι η κρισιμότερη. Είναι κρίσιμη μάχη γιατί από τη μια, το αποτέλεσμα της δείχνει σε όσους μαυρίζουν τις ζωές μας αν μετά από τόση πείρα πια , μας πείθουν ακόμη ή μας εκβιάζουν ακόμη, αν τρώμε ή όχι κουτόχορτο με απλά λόγια. Είναι κρίσιμη από την άλλη, γιατί μπορεί το αποτέλεσμα της να τους τρομάξει αν δυναμώσουμε το ΚΚΕ προσπερνώντας φόβους, διλήμματα, φανταστικές – τις περισσότερες φορές!- διαφωνίες, παλιές (κακές) συνήθειες κλπ.
Όσοι έχουν ως τώρα κυβερνήσει, κι όσοι τους προσέφεραν – και θα το κάνουν ξανά! – χείρα βοηθείας δεν υπολογίζουν όχι μόνο την ποιότητα της ζωής μας, μα ούτε την ίδια τη ζωή μας. Αλλιώς δε θα άφηναν τρένα να συγκρούονται, ενώ την ίδια ώρα με ένα κουμπί πλειστηριάζουν με ένα κουμπί την πρώτη κατοικία. Αλλιώς δε θα μας άφηναν στο έλεος των πυρκαγιών , των σεισμών κλπ, λες κι είμαστε εκατό χρόνια πριν. Αλλιώς δε θα μιλούσαν για ιδιωτικά πανεπιστήμια, ενώ την ίδια ώρα υποβαθμίζουν τα σχολεία μας. Αλλιώς δε θα θησαύριζαν οι ιδιωτικές κλινικές, ενώ μετακινούν τους γιατρούς απο τα κέντρα υγείας, λες κι είναι μαριονέτες, λες και περισσεύουν και δεν πληρώνουμε ήδη πόσα και πόσα για βασικές εξετάσεις, αν έχουμε να τις πληρώσουμε.
Η λίστα με τα «αλλιώς δε θα…ενώ» δεν έχει τελειωμό, αλλά δε θέλουμε να κουράσουμε περιγράφοντας τη ζωή που όλοι ξέρουμε. Ας πούμε αυτά που – ίσως – δεν ξέρουμε. Το ΚΚΕ, που βρίσκεται όπου χτυπά η καρδιά τους εργαζομένου, του αγροτοκτηνοτρόφου, του αυτοαπασχολούμενου, της νεολαίας, καταθέτει τις δυνάμεις για την οργάνωση του αγώνα, γιατί μόνο οργανωμένος, συλλογικός αγώνας μπορεί να σώσει τις ζωές μας. Και την ίδια στιγμή, το ΚΚΕ φέρνει στη Βουλή , στα όργανα της διοίκησης τις αγωνίες , τα προβλήματα, τα αιτήματα του λαού μας. Το ότι απορρίπτουν κάθε προοδευτική τροπολογία μας, δείχνει τις δεσμεύσεις τους προς την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δείχνει τη δική τους κοινή γραμμή: θέλουν ξεπουλήσουν όλα τα κοινωνικά αγαθά, να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο, και να αυγατίζουν τα κέρδη τους οι λίγοι. Σύντομα και πυκνά, πέρα από τα μνημόνια που κανένας τελικά δεν έσκισε, πέρα από τους νόμους που όχι μόνο τελικά δεν καταργούν, αλλά συμπληρώνουν ο ένας μετά τον άλλο… Πέρα από αυτά: είναι όλοι τους δεσμευμένοι στο μέγα – μνημόνιο: το Ταμείο Ανάκαμψης. Θα τονίσουμε μόνο ένα προαπαιτούμενο του, την εμπορευματοποίηση του νερού. Τα συμπεράσματα ας τα βγάλει ο καθένας μας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των επιλογών του. Κι ας μην τα αφήσει κάπου στην άκρη, ας τα κάνει ψήφο!
Εμείς λέμε πως η πείρα μου έχουμε αποκτήσει, η οργή που δίκαια νιώθουμε, να μην ξοδευτεί. Ούτε σε παλιές συνήθειες, ούτε σε αυταπάτες, ούτε και σε ψήφο σε μικρά κόμματα ( που ή τελικά βοηθάνε τα μεγάλα όταν χρειαστεί, ή εν πάση περιπτώσει δεν έχουν όντως γραμμή αντεπίθεσης μέσα στο λαό μας), ούτε όμως και στην απόχη, γιατί κανέναν δεν τρομάζει.
Λέμε ο νους μας κι η καρδιά μας να πορευτούν μαζί και να ρίξουν το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στην κάλπη, γιατί δυνατό ΚΚΕ, σημαίνει και δυνατός λαός.
Γιατί το ΚΚΕ αγωνίζεται για την πραγματική για το λαό σταθερότητα: για μια ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια, όταν οι άλλοι αυτά τα βαφτίζουν πολυτέλεια.
Γιατί το ΚΚΕ οργανώνει το λαό, πολλαπλασιάζει τις εστίες αντίστασης που θα βρεθούν απέναντι στη δική τους σταθερότητα.
Γιατί το ΚΚΕ, ενώ αυτοί τσακώνονται για την πίτα, την ώρα που συμφωνούν στα μεγάλα, ενώ αυτοί τσακώνονται για το ποιος θα κυβερνήσει κι όχι για το πώς, αφού οι διαφορές τους δεν είναι και σπουδαίες, γιατί λοιπόν το ΚΚΕ δεν προδίδει την ψήφο σου, αλλά την μετατρέπει σε πάλη. Ούτε θα στηρίξει αντιλαϊκές πολιτικές , ούτε ανοχή θα δείξει. Και την ίδια ώρα, το ΚΚΕ έχει πρόγραμμα εξουσίας – διακυβέρνησης, όταν ο λαός μας το επιλέξει να πάρει στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας.
Σωτήρες δεν υπάρχουν!
Μόνο ο λαός σώζει το λαό! Με δυνατό ΚΚΕ!
*Άρθρο της Χαριτίνης Παπαδάκη, δημοτικής συμβούλου Καντάνου-Σελίνου και υποψήφιας βουλευτή του ΚΚΕ στα Χανιά
