Στις 28 Φλεβάρη η οργή μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε σαρωτική δύναμη οργανωμένου αγώνα που μπορεί και πρέπει να φέρει την πραγματική δικαίωση!
Οι εκπαιδευτικοί και στα Χανιά οργανώνουμε αυτή την περίοδο την πανεργατική απεργία της 28ης Φλεβάρη, ανοίγοντας πλατιά τη συζήτηση μέσα στον κλάδο, σχολείο το σχολείο. Εκατοντάδες συνάδελφοι καθημερινά δηλώνουν απεργοί!
Οι μεγάλες κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, όπου χιλιάδες εργαζομένων και νεολαίας βρέθηκαν στους δρόμους, μας γεμίζουν ελπίδα, αισιοδοξία και σιγουριά ότι στις 28 Φλεβάρη οι εκπαιδευτικοί, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, τους γονείς και τους μαθητές οργανωμένα και ακόμα πιο αποφασιστικά θα βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις.
Δε θα επιτρέψουν η οργή και η αγανάκτηση που ξεχειλίζει πια από μια πολιτική που αντιμετωπίζει τη ζωή, τη μόρφωση, τη δουλειά ως κόστος που πρέπει να θυσιαστεί στο βωμό του κέρδους, να «ξοδευτεί» σε ακίνδυνα για το σύστημα κανάλια κοινοβουλευτικών αυταπατών και θεσμικών αλλαγών.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν πια πλούσια πείρα. Έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με μια απέραντη «Κοιλάδα των Τεμπών» σε σχολικά κτίρια γερασμένα και ασυντήρητα. Η πτώση σοβάδων και άλλων καθημερινών ατυχημάτων τείνουν να γίνουν κανόνας μέσα στις σχολικές αίθουσες όλης της χώρας.
Κι εδώ στα Χανιά αντίστοιχα έχουμε παραδείγματα νηπιαγωγείων που στεγάζονται σε ενοικιαζόμενα μαγαζιά ή αποθήκες χωρίς αύλειους χώρους, κοντέινερς που τσακίζουν κάθε έννοια εκπαιδευτικής διαδικασίας, «μεταφερόμενα τμήματα», σχολεία χτισμένα τη δεκαετία του ’30, μάθημα κάτω από σκάλες ή σε διαδρόμους στο 4ο ειδικό ΔΣ, στο Μουσικό σχολείο και αλλού, μαθητές στο Καστέλι που περιμένουν 5,5 χρόνια τα νέα τους κτίρια και ωστόσο στοιβάζουν τις μορφωτικές τους ανάγκες σε μικροσκοπικά κλουβιά.
Όλο και περισσότεροι συνάδελφοί μας λένε ότι δεν μπορούν να ανασάνουν στο σημερινό φτωχό σχολείο σε όλες του τις εκφάνσεις (δομή, λειτουργία, περιεχόμενο) που θέλει τον δάσκαλο υποταγμένο και τους γονείς και τους μαθητές πελάτες. Το σχολείο του αυταρχισμού και της καταστολής με εκατοντάδες εκπαιδευτικούς να διώκονται σε όλη τη χώρα γιατί απεργούν ή γιατί μιλάνε δημόσια για τις ελλείψεις και τα κενά ή γιατί τολμάνε να μιλάνε στα παιδιά τους για τον πόλεμο και τους λαούς που αγωνίζονται στην Παλαιστίνη, το Λίβανο και αλλού.
Γνωρίζουμε πια πολύ καλά πως η πραγματική αιτία για το έγκλημα των Τεμπών δεν περιορίζεται απλώς σε κάποια πρόσωπα, στα οποία πρέπει φυσικά να αποδοθούν στο ακέραιο όλες οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες που τους αναλογούν.
Οι πραγματικές αιτίες βρίσκονται στην πολιτική του κέρδους, της απελευθέρωσης των μεταφορών, της εμπορευματοποίησης του σιδηρόδρομου που βρίσκεται στον πυρήνα της ΕΕ και υλοποιείται διαχρονικά από τις κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων τους σε συνεργασία, εναλλάξ ή κατά μόνας. Είναι η ίδια πολιτική που στέρησε το οξυγόνο στους 57 συνανθρώπους μας στα Τέμπη, είναι η ίδια πολιτική που ευθύνεται για το ότι 300 εργαζόμενοι τα τελευταία 2 χρόνια έχασαν τη ζωή τους στους χώρους δουλειάς, που στερεί το οξυγόνο στη νέα γενιά, μέσα στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στην υγεία και τα νοσοκομεία μας και στις 28 Φλεβάρη οι υπαίτιοι πρέπει να μπουν στο στόχαστρο των συνδικάτων, του οργανωμένου εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Στις 28 Φλεβάρη λοιπόν απεργούμε, όχι γιατί αναζητούμε δικαιοσύνη από το κράτος ενός αντικειμενικά άδικου συστήματος.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η δικαιοσύνη με τις αποφάσεις της στα πλαίσια του σημερινού «κράτους δικαίου» έρχεται να εφαρμόσει το νομοθετικό πλαίσιο κυβερνήσεων και ΕΕ, που αποδεδειγμένα στέκεται απέναντι στις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού μας, ενώ παράλληλα διασφαλίζει την πολιτική του κέρδους και νομιμοποιεί τη λογική κόστους-οφέλους στα πλαίσια του αφηγήματος των «περιορισμένων δημοσιονομικών αντοχών».
Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας εργαζόμενος για να βρει το δίκιο του στην αστική δικαιοσύνη απέναντι σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες ή αυταρχισμό, μπορεί να σέρνεται για χρόνια στα δικαστήρια με τεράστιο οικονομικό και ψυχικό κόστος για τον ίδιο και την οικογένειά του. Την ίδια στιγμή, η ίδια δικαιοσύνη, με fast track διαδικασίες βγάζει στο σφυρί των πλειστηριασμών τη λαϊκή κατοικία, νομιμοποιεί το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, τη δουλειά ήλιο με ήλιο. Μέσα σε λίγες ώρες κηρύττει παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες των εργαζομένων για τα αυτονόητα! Για παράδειγμα των σιδηροδρομικών που διεκδικούν ασφαλείς μεταφορές, τις απεργίες των λιμενεργατών για μέτρα ασφάλειας στη δουλειά και αξιοπρεπείς μισθούς, για να μη θρηνήσουν άλλους νεκρούς συναδέλφους.
Αντίστοιχα, έχουμε χάσει πια το μέτρημα των φορών που ο δικός μας εργοδότης, το κράτος, μας έσυρε στα δικαστήρια τα τελευταία 5 χρόνια που οι εκπαιδευτικοί δίνουμε έναν διαρκή και περήφανο αγώνα ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, την εμπορευματοποίηση της παιδείας και το τσάκισμα των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας.
Οι άδικες δικαστικές αποφάσεις και στον δικό μας κλάδο και σε πολλούς άλλους, έχουν γίνει κυριολεκτικά κουρελόχαρτα χάρη στη μαζικότητα, την αποφασιστικότητα, την πίστη στο δίκιο μας και την οργάνωση του αγώνα μας με επίκεντρο τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Αυτά είναι τα πολύτιμα όπλα μας, που δε διαπραγματευόμαστε, που χτίζουν ασπίδα προστασίας σε ολόκληρους κλάδους χιλιάδων εργαζομένων, που μάς δίνουν τελικά τη δυνατότητα να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας απέναντι σε ένα άδικο σύστημα δυνατό αλλά όχι παντοδύναμο.
Στις 28 Φλεβάρη, επομένως, απεργούμε γιατί πιστεύουμε βαθιά πως η οργή μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε σαρωτική δύναμη οργανωμένου αγώνα που μπορεί να φέρει τα πάνω-κάτω, να επιβάλει τη δικαιοσύνη, να φέρει την πραγματική δικαίωση για τους εργαζόμενους και τα παιδιά τους!
Και πραγματική δικαίωση σημαίνει ζωή και δουλειά με δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες και τις ανάγκες των εργαζομένων. Δικαίωση σημαίνει μόρφωση ολόπλευρη με σκοπό την ουσιαστική πνευματική, πολιτιστική, ψυχική ανύψωση της νέας γενιάς.
Τις μέρες που απομένουν παίρνουμε όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε να τηρήσουμε την υπόσχεση που δώσαμε πριν δύο χρόνια και επιτέλους ανάμεσα στα κέρδη τους και τις ζωές μας, να κερδίσουν οι ζωές μας!
Για την πραγματική δικαίωση λοιπόν, για τη ζωή, τη δουλειά και τη μόρφωση που έχουμε ανάγκη και δικαιούμαστε τον 21ο αιώνα, την Παρασκευή 28 Φλεβάρη συναντιόμαστε χιλιάδες! Δίνουμε πολύτιμο μάθημα αγώνα στους μαθητές και τις μαθήτριές μας. Ανταποκρινόμαστε στον όρκο μας να μην επιτρέψουμε το έγκλημα αυτό να συγκαλυφθεί και επιτέλους βάζουμε στο στόχαστρο τον πραγματικό υπεύθυνο: Την πολιτική του κέρδους!
Στις 28 του Φλεβάρη απεργούμε για να μπορούμε τελικά εμείς και τα παιδιά μας να ανασαίνουμε με ψηλά το κεφάλι!
Αργυρώ Χαραλαμπάκη,
Γ. Γραμματέας του ΔΣ του ΣΕΠΕ Χανίων
