Ο Αντώνης Καλκαβούρας σχολιάζει την αγωνιστική εικόνα των «αιωνίων αντιπάλων» στους δύο ημιτελικούς του Ηρακλείου κι εξηγεί γιατί η διαφαινόμενη απουσία του Γουόκαπ αντισταθμίζει το μειονέκτημα του «τριφυλλιού» μέσα στην ρακέτα.
Να ‘μαστε πάλι παραμονές ενός ακόμη, του τέταρτου διαδοχικού, «αιώνιου» τελικού για το Κύπελλο, που τα τελευταία τρία χρόνια (όπως και το Super Cup) καταλήγει σε «ερυθρόλευκα» χέρια.
Θα συμβεί το ίδιο και φέτος; Ή «η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα», όπως χαρακτήρισε την δική του ο Εργκίν Αταμάν, θα νικήσει την πρωτοπόρο της Euroleague και «έως τώρα κορυφαία στην Ευρώπη» (πάλι δια στόματος του Τούρκου τεχνικού των «πρασίνων») και θα αποκτήσει «αέρα» μίας νίκης στις εφετινές μεταξύ τους μονομαχίες;
Κατά την ταπεινή μου άποψη, θέλετε επειδή το χρειάζεται περισσότερο λόγω των σημαντικών απουσιών του (Λεσόρ, Γιούρτσεβεν και Γκριγκόνις), θέλετε επειδή ο προπονητής του «δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του» στο κομμάτι της αγωνιστικής πειθαρχίας, ο Παναθηναϊκός έχει προσεγγίσει πιο αποτελεσματικά και με μεγαλύτερη διάρκεια τα δύο παιχνίδια που τον οδήγησαν στον τελικό της Κυριακής (16/02, 20.15).
Θέλω να πω ότι οι «πράσινοι» δεν έδωσαν το παραμικρό δικαίωμα αμφισβήτησης της κυριαρχίας τους σε κανένα σημείο τόσο του προημιτελικού με το Περιστέρι όσο και του ημιτελικού με τον Προμηθέα! Και μάλιστα σε αμφότερους τους αγώνες, ξεπέρασαν το φράγμα των 90 πόντων, χωρίς ο Ναν να έχει την συνηθισμένη του επαφή με το καλάθι (μ.ο. 7,5 πόντους με 7/23 σουτ)!
Και αυτό όχι γιατί περιορίστηκε, αλλά γιατί δεν βρήκε ρυθμό και ήταν αγωνιστικά άκεφος. Συν τοις άλλοις η ομάδα του Αταμάν κυριάρχησε πλήρως μέσα στην ρακέτα, χωρίς να έχει βέβαια, τίποτε… δέντρα για αντιπάλους.
Ολυμπιακός: Λείπει ο Γουόκαπ, αλλά ο ΜακΚίσικ και οι ψηλοί ισορροπούν την κατάσταση!
Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα με την σειρά της, όπως όλα δείχνουν, θα στερηθεί δύο guard με σημαντικό ρόλο στην αγνωιστική της λειτουργία (Γουόκαπ και Βιλντόζα), αλλά θα έχει στην σύνθεσή τον Σακίλ ΜακΚίσικ, που όλοι ξέρουμε πόσο επιδραστικός είναι και πόσο αποφασιστικός έχει υπάρξει στην νικηφόρα παράδοση που έχει «χτίσει» η ομάδα του τα τελευταία 3,5 χρόνια απέναντι στον «αιώνιο αντίπαλό της.
Σημείο-κλειδί θεωρώ κατά πρώτον, το ποιόν Κέντρικ Ναν θα δούμε στον τελικό και το κατά πόσο η άμυνα των «ερυθρολεύκων» θα μπορέσει να τον περιορίσει και κατά δεύτερον, το πόσο οι Πειραιώτες θα αξιοποιήσουν την υπεροχή τους μέσα στην ρακέτα.
Ο Ολυμπιακός από την άλλη έπαιξε τόσο όσο με την Καρδίτσα για να φτάσει στα ημιτελικά, ενώ πήρε την πρόκριση για τον τελικό στο ρελαντί μεν, στην 4η περίοδο δε! Κόντρα στον ΠΑΟΚ, αιφνιδιάστηκε από την πιεστική άμυνα πάνω στην μπάλα των παικτών του Καντσιλιέρι και του πήρε ένα δεκάλεπτο για να κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές και να πάρει τα πάνω του.
Όταν προσπέρασε για πρώτη φορά στο 12ο λεπτό (20-21), όχι απλά δεν ξανακοίταξε πίσω, αλλά δεν ένιωσε και την παραμικρή απειλή μέχρι το τέλος. Και όλα αυτά, παίρνοντας ελάχιστα πράγματα από τον Φουρνιέ, με σταθερή αξία τον Βεζένκοβ (21 πόντους) και με σημαντική συνεισφορά από το δίδυμο ΜακΚίσικ-Λαρεντζάκη, που έπαιξαν και μαζί στα guard και είχαν ταυτόχρονα οργανωτικό, δημιουργικό και εκτελεστικό ρόλο.
Το τελικό 75-94 υπέρ των Πειραιωτών δείχνει την προοδευτική βελτίωση στην απόδοση των νικητών (15 ασίστ στο 2ο μέρος και συνολικά 24) και σε ένα βαθμό αδικεί τους Θεσσαλονικείς, που άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις κι επιστρέφουν στην βάση τους με θετικό πρόσημο.
Παναθηναϊκός: Το +23 ριμπάουντ χωρίς Λεσόρ και Γιούρτσεβεν, τα λέει όλα!
Αν ο Προμηθέας μπορούσε να γίνει λίγο περισσότερο «ενοχλητικός» στον πρώτο ημιτελικό (όπως στο πρόσφατο παιχνίδι πρωταθλήματος στην Πάτρα), αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί με τόσο μεγάλη διαφορά στο σύνολο των ριμπάουντ (50-27 υπέρ των πρωταθλητών) και πολλώ δε μάλλον με υπερδιπλάσιες έξτρα επιθέσεις του Παναθηναϊκού.
Ήταν που ήταν χαώδης η διαφορά μεγέθους και πολλά τα mismatch σε όλες τις θέσεις, ήρθε και η απόλυτη κυριαρχία του Γκέιμπριελ μέσα στο «ζωγραφιστό» για να μην επηρεαστουν διόλου οι «πράσινοι» από την αστοχία της πρώτης περιόδου (40,9% με 9/22 σουτ).
Με επτά επιθετικά ριμπάουντ στο πρώτο 10λεπτο και με τον Σουδανό ψηλό να έχει στατιστική για Όσκαρ (11 πόντους, 5 ριμπάουντ και 3 τάπες), η ομάδα του Εργκίν Αταμάν δεν πτοήθηκε καθόλου από την δεύτερη διαδοχική “off night” του Κέντρικ Ναν (άρχισε το ματς με 0/5 τρίποντα) και μεταφέροντας το παιχνίδι της πιο κοντά στο καλάθι, είχε πάντα απάντηση στα μίνι ξεσπάσματα των Πατρινών.
Κάπως έτσι, οι δύο τελευταίες αναλαμπές της ομάδας του Ηλία Παπαθεοδώρου (το 27-26 στο 14’ και το 53-46 στο 25’) αντιμετωπίστηκαν με καθαρό μυαλό στις επιθετικές επιλογές και απόλυτη συνέπεια στην άμυνα, εξ’ ού και οι διψήφιες διαφορές με τις οποίες τελείωσαν η 2η (41-31) και 3η περίοδος (63-50) αντίστοιχα.
Το δεύτερο συνεχόμενο πολύ καλό παιχνίδι του Ντίνου Μήτογλου, επέτρεψε στον Τούρκο τεχνικό να ξεκουράσει τον Γκέιμπριελ στο τελευταίο δεκάλεπτο, στο ξεκίνημα του οποίου (όταν το «τριφύλλι» έτρεξε ένα σερί 10-0) οι Αχαιοί ύψωσαν «λευκή πετσέτα» για να διαφυλάξουν τα νώτα τους.
Με τόσες ατυχίες στην εφετινή σεζόν και με τρεις παίκτες στα… πιτς (Λούντζης, Ρις και Κέι Τζέι Γουίλιαμς), ήταν προτιμότερο να γυρίσουν στην Πάτρα χωρίς επιπλέον προβλήματα, από το να καταναλώσουν έξτρα ενέργεια χωρίς αντίκρισμα.
Με αυτά και με εκείνα, ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε (91-73) για 4ο διαδοχικό εγχώριο παιχνίδι τους 90 πόντους και χωρίς να πιεστεί ιδιαίτερα, έδειξε ότι πηγαίνει στον τελικό, όντας η πιο αποτελεσματική ομάδα της εφετινής σεζόν! Από την άποψη ότι εντός των συνόρων, μετράει 20 συνεχόμενες νίκες σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, ενώ αν συνυπολογίσουμε και το Super Cup έχει ρεκόρ 21-1 και προηγείται στις νίκες (2-1) του μεγάλου του αντιπάλου!
Ίσως αυτό είχε στο μυαλό του ο Αταμάν, που στην συνέντευξη Τύπου μετά τον πρώτο ημιτελικό, διαχώρισε τον «επτάστερο» από τον Ολυμπιακό, μοιράζοντας πρόωρους επαίνους για την κορυφαία ομάδα της Ελλάδας και της Ευρώπης!
Το μόνο σίγουρο είναι αυτό το τρόπαιο το θέλουν πολύ και οι δύο και γι’ αυτό στον τελικό δεν χωράνε προγνωστικά και δεν θα παίξει ρόλο ό,τι έχει γίνει μέχρι τώρα…
