Είναι προφανές πως πλέον έχει χαθεί το μέτρο και η σοβαρότητα.
Η αναφορά γίνεται για το πόσο μπορεί να κοστίζει σε ένα πολίτη, οποιοδήποτε πολίτη, όποιας χώρας, το να κάνει διακοπές ως δικαιούται σε ένα νησί στην Ελλάδα, χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψει μια περιουσία.
Κι επειδή εμείς είμαστε στα Χανιά, θα σχολιάσουμε την κατάσταση έτσι όπως έχει διαμορφωθεί στον “τόπο μας.” Τα εισαγωγικά μπήκαν γιατί υπάρχει λόγος, προφανώς.
Δεν θα μιλήσουμε για τις τιμές σε καταλύματα, ούτε για τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και το πόσο αυτά τα τελευταία μπορεί να κοστίσουν σε μια οικογένεια.
Αυτά τα αποφασίζουν οι εφοπλιστές…
Ας πούμε κάτι για τα πολύ πιο απλά…
Ομπελοκάθισμα στη λαϊκή συνοικία της Νέας Χώρας: 15 ευρώ για μια μητέρα που θα πάει με το παιδί της και επειδή θα πρέπει να το προστατεύσει από τον ήλιο θα τη χρειαστεί.
Σε πιο …sic παραλίες όπως στα Φαλάσαρνα ας πούμε, η πρώτη σειρά ομπρελοκαθίσματος κοστίζει 50 ευρώ!
Εδώ ο τοπικός δήμος Κισσάμου τα κοστολογεί 20 ευρώ…
Αλήθεια, πόσο ακόμα νομίζουμε οτι θα μπορούμε να εκμεταλλευόμαστε την τύχη μας;
Ζηλέψαμε τα “καλά” της Μυκόνου;
Καιρός όμως λαγού και καιρός λαγουδίνας…
Έτσι λέγανε οι παλαιότεροι και κάτι ξέρανε.
Ας σοβαρευτούμε λιγάκι, πριν να είναι αργά…
Ανδρέας Γερακάκης
