Η Έμμα θυσιάστηκε σε μία πόλη που λάτρευε. Έκανε το θαύμα της και χάρισε ζωή. Το κράτος όμως δεν την προστάτευσε, δεν τη δικαίωσε. Της γύρισε την πλάτη.
Περπατάει στο λιμάνι χαμογελαστή. Φωτίζει όλο το πρόσωπό της και τα καστανά μαλλιά της ανεμίζουν. Κοιτάζει δίπλα της τη Φρόσω που περπατάει καμαρωτή. Είχαν κάνει και πάλι 20.000 βήματα οι δυο τους. Έτσι έλεγε το κινητό της. Τι λατρεία της έχει; Παντού μαζί. Στις βόλτες, στο αμφιθέατρο του ΑΠΘ. Τι σόι κτηνιατρική σχολή θα ήταν αν δεν είχε και το ζωάκι της παρέα, έτσι δεν είναι; Θυμάται τη μητέρα της να της λέει: «Καλά, ρε Εμμανουέλα, το σκυλί μαζί στη σχολή;». «Δεν μας λένε τίποτα, μαμά. Μας αφήνουν. Κτηνιατρική σχολή είμαστε». Πλάκα είχε, έτσι όπως το τράβαγε αυτό το «μαμά». Της άρεσε να την πειράζει.
Τα παιδιά τής γνέφουν και οι σκέψεις της κόβονται. Κάθονται στο αγαπημένο τους πεζουλάκι, εκεί στο λιμάνι, με θέα τον φάρο. Πάντα εκεί. Το αγαπημένο σημείο τους. Η ξεχωριστή τους βόλτα. Το σημείο συνάντησης των Χανιωτών. Γελάνε με την ψυχή τους και κάνουν όνειρα. Θυμούνται πόσο υπέροχα είχαν περάσει στη Γαύδο το καλοκαίρι: κάμπινγκ, φωτιά στην παραλία και τραγούδια. Ό,τι τους ερχόταν στο μυαλό, ό,τι πρόσταζε η στιγμή. Από Mad Clip μέχρι Κιάμο. Πιάνουν επί τόπου να τραγουδάνε και γελάνε δυνατά. Οι περαστικοί τους κοιτάζουν, η Φρόσω γαβγίζει και η Έμμα την παίρνει αγκαλιά.
Έμμα για τους φίλους, αλλά πάντα Εμμανουέλα για τη μητέρα της. Τη σκέφτεται ξανά! Το επόμενο τριήμερο θα ανέβουν Θεσσαλονίκη. Έχει εξελιχθεί σε αγαπημένη τους πόλη και συνήθεια. Λατρεία η Γαύδος τα καλοκαίρια, αλλά… σαν τη Θεσσαλονίκη δεν έχει. Μάνα και κόρη στη «νύμφη του Θερμαϊκού». Οι δυο τους.
Ξαφνικά σκοτεινιάζει… Σύννεφα δεν υπάρχουν στον ουρανό, ο ήλιος οδεύει να δύσει, αλλά κάτι μέσα της μαύρισε. Στην ψυχή της.
Μιλάνε οι ψυχές; Ξέρουν; Καταλαβαίνουν;
Η Έμμα ξαφνικά βιάζεται να ζήσει. Να προλάβει να ζήσει. Να κάνει πράγματα. Το χαμογελαστό κορίτσι, ο μαγνήτης για όλους τους ανθρώπους, που τους τραβούσε κοντά της με τόσο θετικό τρόπο, με αυτή την υπέροχη αύρα, δεν χαμογελάει πια. Το τραγούδι δεν ακούγεται, τα βλέμματα πάγωσαν, ο χρόνος σταμάτησε. Εκεί… Στην αγαπημένη της πόλη. Τη Θεσσαλονίκη.
Όλα τα παραπάνω και όσα ακολουθούν ΔΕΝ αποτελούν προϊόν μυθοπλασίας και βασίζονται ΜΟΝΟ σε πραγματικά γεγονότα. Είναι η ζωή της Εμμανουέλας Καρυωτάκη, της Έμμας, όπως τη γνωρίσαμε όλοι, εκείνο το μοιραίο βράδυ, 22 Νοεμβρίου του 2022, όπου οδηγός, ο οποίος δεν θα έπρεπε να κυκλοφορεί καν ελεύθερος, της αφαίρεσε τη ζωή στην Εγνατία Οδό. Η Έμμα, το χαμογελαστό κορίτσι, που ήθελε να γίνει κτηνίατρος για να σώζει ζωάκια, που λάτρευε τη σκυλίτσα της τη Φρόσω, τους φίλους της, τα ταξίδια και το βόλεϊ όσο την κτηνιατρική, με τον θάνατό της χάρισε ζωή δωρίζοντάς τα όργανά της, όπως ήταν η επιθυμία της. Μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της μικρής ζωής της μοίρασε ζωή, έσωσε έξι ανθρώπους, αλλά αυτή η χώρα, αυτό το κράτος δεν την προστάτευσε και δεν τη δικαίωσε. Της γύρισε την πλάτη… και συνεχίζει, τρία χρόνια μετά, να κάνει το ίδιο.
Αυτή είναι η ζωή της Έμμας… Μια ζωή που δεν πρόλαβε να ζήσει
Έξυπνη, δοτική, πεισματάρα. Από μικρή ηλικία η Έμμα έδειχνε ότι ήταν ένα ιδιαίτερο πλάσμα. Μόλις στα 12 της χρόνια είχε πει στους γονείς της πως θέλει να γίνει γιατρός ζώων. Είχαν στο σπίτι ένα άρρωστο γατάκι και η Έμμα ήθελε να το κάνει καλά. Δεν άλλαξε ποτέ γνώμη. Όλη της η ζωή περιστρεφόταν γύρω από αυτό το όνειρο. Ο στόχος της ήταν ένας και μοναδικός: να περάσει στην κτηνιατρική σχολή. Το μέρος δεν την ενδιέφερε. Ήθελε μόνο να γίνει γιατρός για τα ζωάκια.
Το μότο της τότε που μελετούσε ανελλιπώς ήταν: «8 ώρες διάβασμα, 8 ώρες ύπνος και 8 ώρες για όλα τα άλλα»!
Η προσπάθεια και η πίεση ήταν τεράστια, αλλά δεν την ενδιέφερε. Ήξερε πως αυτό που έκανε θα την έφερνε στο σημείο που ήθελε να φτάσει. Στο όνειρό της. Να γίνει γιατρός ζώων. Και γι’ αυτό δεν λογάριαζε ούτε την κούραση, ούτε την πίεση, ούτε τίποτα. Ατελείωτες ώρες διάβασμα, ατελείωτες ώρες προσπάθειας. Και…
… τα κατάφερε! Πέρασε 2η στην κτηνιατρική σχολή του ΑΠΘ και ξεκίνησε να ζει το όνειρό της. Κατά κάποιο τρόπο, γιατί με το που πέρασε στη σχολή, ήρθε ο covid-19 και, όπως θα θυμάστε όλοι, κλειστήκαμε μέσα στα σπίτια μας. Δεν πρόλαβε καλά-καλά να φύγει για τη Θεσσαλονίκη και τις σπουδές της και επέστρεψε στα Χανιά. Ανέβηκε στο ΑΠΘ, γράφτηκε στη σχολή της και επέστρεψε στο σπίτι της στην Κρήτη για να συνεχίσει το πρώτο έτος της από εκεί.
Η προσπάθεια και η πίεση ήταν τεράστια, αλλά δεν την ενδιέφερε. Ήξερε πως αυτό που έκανε θα την έφερνε στο σημείο που ήθελε να φτάσει. Στο όνειρό της. Να γίνει γιατρός ζώων. Και γι’ αυτό δεν λογάριαζε ούτε την κούραση, ούτε την πίεση, ούτε τίποτα. Ατελείωτες ώρες διάβασμα, ατελείωτες ώρες προσπάθειας. Και…
… τα κατάφερε! Πέρασε 2η στην κτηνιατρική σχολή του ΑΠΘ και ξεκίνησε να ζει το όνειρό της. Κατά κάποιο τρόπο, γιατί με το που πέρασε στη σχολή, ήρθε ο covid-19 και, όπως θα θυμάστε όλοι, κλειστήκαμε μέσα στα σπίτια μας. Δεν πρόλαβε καλά-καλά να φύγει για τη Θεσσαλονίκη και τις σπουδές της και επέστρεψε στα Χανιά. Ανέβηκε στο ΑΠΘ, γράφτηκε στη σχολή της και επέστρεψε στο σπίτι της στην Κρήτη για να συνεχίσει το πρώτο έτος της από εκεί.
Έμμα: Η λατρεία για το βόλεϊ
Εξίσου όσο την κτηνιατρική, η Έμμα αγαπούσε και το βόλεϊ. Ξεκίνησε από μικρή, από 12 χρονών. Όχι μόνο το λάτρευε, αλλά ήταν και πάρα πολύ καλή. Κάποια στιγμή, γυμνάσιο πήγαινε, επειδή δεν της έφτανε μόνο μία προπόνηση, το μεσημέρι που είχε, πήγαινε και το βράδυ και έκανε προπόνηση και με τους άντρες. Το ευχαριστιόταν πολύ τότε το βόλεϊ, ήθελε ένταση, ήθελε δύναμη.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μοιραίο ή όχι, ο προπονητής της στα Χανιά ήταν Θεσσαλονικιός. Είχε κατέβει για ένα διάστημα στην Κρήτη και μαζί του βελτιώθηκε πάρα πολύ, σε σημείο που αν το είχε πάρει ζεστά, θα μπορούσε να το ξεκινήσει και πιο επαγγελματικά. Ωστόσο, ο στόχος της ήταν ένας. Τα είπαμε: κτηνιατρική και γιατρός ζώων.
Παρ’ όλα αυτά, το βόλεϊ δεν το άφησε ποτέ. Όταν ανέβηκε λοιπόν στη Θεσσαλονίκη, πήγε και βρήκε τον προπονητή της που είχε στα Χανιά. Ήταν σε μία ομάδα της Πυλαίας. Εντάχθηκε και η Έμμα σε αυτή. Φτιάξανε και στο Πανεπιστήμιο ομάδα βόλεϊ, με τον ίδιο προπονητή, από τη Σχολή Κτηνιατρικής. Πήραν μάλιστα την πρώτη θέση και της την αφιέρωσαν, γιατί η Έμμα δεν ήταν πια εκεί μαζί τους. Το κύπελλο που πήραν για τρόπαιο, το έστειλαν οι συμπαίκτριές της στην οικογένειά της.
Ήταν για την Έμμα…
Έμμα: «Αν πάθω κάτι, θέλω να δωρίσετε τα όργανά μου»
Τον Ιούλιο του 2022, σε εντελώς ανύποπτο χρόνο, η Έμμα ανακοίνωσε στη μητέρα της πως, αν ποτέ πάθει κάτι, θα ήθελε να δωρίσουν τα όργανά της: «Αυτό που ένιωσα, το σφίξιμο στο στομάχι, με έκανε να μην ξεχάσω τα λόγια της. Γιατί εκείνη τη στιγμή, ένα 21χρονο κορίτσι μού μιλούσε για τον πιθανό θάνατό της, που προφανώς θα γινόταν πριν από το δικό μου, και εγώ θα έπρεπε να κάνω κάτι γι’ αυτό. Έπαθα πανικό, της είπα ότι δεν θέλω να κάνουμε αυτή τη συζήτηση και η κουβέντα τελείωσε εκεί» μας λέει η Κέλλυ Καμπάκη, η μητέρα της Εμμανουέλας.
Για μήνες βασάνιζε τις σκέψεις της· τι ήταν αυτό που είχε οδηγήσει την Έμμα σε αυτή την (θεάρεστη) απόφαση; Δεν είχε συμβεί κάτι. Να είχε συζητήσει κάτι στο δωμάτιο με την αδερφή της, Κωνσταντίνα; Η μητέρα της δεν μπορούσε να το γνωρίζει. Δεν της είχαν πει κάτι: «Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι καθόμουν στον καναπέ και ξαφνικά βγαίνουν έξω και μου λέει αυτό το πράγμα. Δεν ήξερα από πού προέκυψε. Δεν γνώριζα αν έκαναν κάποια κουβέντα μέσα και η αλήθεια είναι ότι δεν ρώτησα, γιατί δεν ήθελα να το συζητήσω. Ήθελα απλά αυτή την εικόνα, που άρχισε να ζωγραφίζεται στο μυαλό μου μέσα, να την εξαφανίσω».
Δυστυχώς, πριν λίγες ημέρες «έφυγε» από τη ζωή η 27χρονη Αναστασία Τασούλα, η πρώτη ασθενής με κυστική ίνωση στην Ελλάδα που κατάφερε να ξυπνήσει μετά από 221 ημέρες σε καταστολή. Έπαθε θρόμβωση λίγο πριν τη δεύτερη μεταμόσχευση πνεύμονα. Η Αναστασία είχε κάνει γνωστό, μέσα από ανάρτησή της, όταν είχε βρεθεί δότης για την ίδια, πως η Έμμα είχε εμπνευστεί από την ιστορία της.
«Στην περίπτωση της Έμμας, σήμερα το πρωί έλαβα ένα μήνυμα από κάποιον υπέροχο άνθρωπο, που μου έλεγε ακριβώς αυτό: “Να ξέρεις, η Έμμα δήλωσε ότι θέλει να δοθούν τα όργανά της σε περίπτωση θανάτου επειδή είχε δει το post σου. Σε ανύποπτο χρόνο, που τελικά είχε πολύ νόημα”. Να πω ότι στέλνω όλη μου την αγάπη, τη ζωή και τη δύναμη στη μαμά, τον μπαμπά, τα αδέρφια της; Θα είναι λίγο».
Έμμα: «Αντέχω μαμά, θα αντέξω»
Εκείνο το καλοκαίρι του 2022, η Εμμανουέλα ζούσε non-stop. Προσπαθούσε να ζήσει ό,τι μπορούσε, μέχρι που ένιωσε μία ανεξήγητη πίεση. Το πρωί δούλευε σε ένα κτηνιατρείο αφιλοκερδώς, για να βοηθάει, να μαθαίνει και να βρίσκεται μέσα σε έναν χώρο που ονειρευόταν από μικρή να βρεθεί κάποτε. Το μεσημέρι πήγαινε στη θάλασσα, γύριζε σπίτι και έβγαινε με τους φίλους της το βράδυ να διασκεδάσει. Η μητέρα της την έβρισκε συχνά πυκνά να κοιμάται για δύο ώρες με τα ρούχα, στον καναπέ, πριν σηκωθεί να ετοιμαστεί και να ξαναφύγει για να πάει στο κτηνιατρείο.
- «Παιδάκι μου, πώς αντέχεις;»
- «Αντέχω, μαμά».
Εκείνο το καλοκαίρι έκανε δύο ταξίδια στο εξωτερικό. Πήγε στη Μύκονο, στη Σύρο, στην αγαπημένη της Γαύδο. Προσπαθούσε μαζί με την κολλητή της να πηγαίνουν για 15 ημέρες στη Γαύδο. Εκείνο το καλοκαίρι, θαρρεί κανείς πως η Έμμα προσπαθούσε να ζήσει ό,τι μπορούσε… να ζήσει!
Λίγο αφότου ξεκίνησε η σχολή της, στις 2 Οκτωβρίου, και ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη, η Εμμανουέλα είχε τα γενέθλιά της: τα 21α γενέθλιά της. Με μία φίλη της, που είχαν μαζί γενέθλια, έκλεισαν έναν χώρο και κάλεσαν εκατοντάδες φίλους και συμφοιτητές για να κάνουν το πάρτι των γενεθλίων τους.
«Μαμά, σε αυτό το πάρτι θα γίνει χαμός», όπως και έγινε. Ένα πάρτι γεμάτο ζωντάνια, νιάτα. Σαν να βρισκόσουνα σε μαγαζί γεμάτο κόσμο. Σε ένα μπαρ που διασκέδαζε μέχρι το πρωί. Σαν δώρο γενεθλίων, η Έμμα μαζί με μία φίλη της είχαν κλείσει να πάνε ταξίδι στη Βουδαπέστη. «Περάσαμε τέλεια» είχε πει στη μητέρα της.
Ξαφνικά, όλα άλλαξαν…
Έμμα: «Θέλω να κατέβω να σας δω, νιώθω πιεσμένη»
Γυρίζοντας από το ταξίδι και επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη και τη σχολή της, η Έμμα κάλεσε στο τηλέφωνο την Κέλλυ Καμπάκη και της είπε: «Μαμά, θέλω να κατέβω να σας δω. Βρες μου εισιτήρια στις 17 Νοεμβρίου». Η μητέρα της απόρησε: «Παιδί μου, μόλις τώρα ανέβηκες. Δεκέμβριο θα έρθει η αδερφή σου πάνω να κάτσει μερικές μέρες, μετά θα έρθω εγώ να κάτσω μία βδομάδα και μετά θα κατέβουμε όλοι μαζί κάτω για τα Χριστούγεννα».
Η Έμμα επέμενε:
- «Όχι μαμά, νιώθω πάρα πολύ πιεσμένη και θέλω να κατέβω να σας δω».
- «Πιεσμένη; Τι είναι αυτά που λες; Τι έγινε;»
- «Δεν ξέρω».
- «Εξεταστική δεν έχεις… Πολύ διάβασμα… δεν έχεις ξεκινήσει ακόμα. Μόλις γύρισες από ένα ταξίδι που πέρασες τέλεια. Γιατί αισθάνεσαι πιεσμένη;»
- «Δεν ξέρω… Θέλω να κατέβω να σας δω».
Η ψυχή ξέρει; Μιλάει;
Η μητέρα της δεν της έκλεισε εισιτήρια, αλλά η Έμμα τo έκανε μόνη της, στα κρυφά, χωρίς να πει κάτι σε κανέναν, και κατέβηκε στην Κρήτη 17 με 21 Νοεμβρίου.
Όσο κι αν επέμενε η μητέρα της να τη ρωτάει γιατί ένιωθε πιεσμένη, η απάντηση που έπαιρνε ήταν: «Αν ήξερα, θα το ’χα λύσει».
Η Έμμα εκείνες τις ημέρες άλλαξε. Δεν ήθελε να πηγαίνει καν στη σχολή της. Ένιωθε μία αναστάτωση, δεν τη χωρούσε ο τόπος…
Η ψυχή ξέρει; Μιλάει;
Αναλογιστείτε το λίγο. Ένα κορίτσι που είναι η χαρά της ζωής, Ιούλιο μήνα λέει στα ξαφνικά στη μητέρα της «αν πάθω κάτι να δωρίσετε τα όργανά μου» και Νοέμβριο δεν τη χωράει ο τόπος. «Μεταμορφώνεται» σε ένα άλλο παιδί. Ένα παιδί που ήθελε να τα κάνει όλα, να ζήσει όσα περισσότερα πράγματα μπορούσε. Ένα παιδί που το έπνιγαν οι τοίχοι και που δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Δεν ήθελε να πηγαίνει στη σχολή της, που ήταν το όνειρό της.
Λες και η ψυχή της ήξερε, την προειδοποιούσε… ότι κακό θα συμβεί!
Στις 17 Νοεμβρίου, η Έμμα κατέβηκε στα Χανιά και έκανε πολλά πράγματα με τη μητέρα της, τους δικούς της ανθρώπους. Πέρασε μάλιστα από όλους. Από θείες, από θείους, από φίλους, από ξαδέρφια, από όλους…
Έμμα: Το ατύχημα της Φρόσως
Η Εμμανουέλα, στη Θεσσαλονίκη, συγκατοικούσε με μία συμφοιτήτριά της στην Κτηνιατρική. Είχε πάρει μαζί της, φυσικά, τη Φρόσω, το σκυλάκι της. Ωστόσο, εκείνες τις ημέρες που κατέβηκε στα Χανιά δεν την πήρε μαζί, γιατί θα έμενε μόνο 3–4 ημέρες. Δεν ήθελε να την ταλαιπωρήσει. Την άφησε στη Θεσσαλονίκη, στη συγκάτοικό της, να την προσέχει.
Η Φρόσω όμως, το διάστημα που η Εμμανουέλα ήταν στα Χανιά, είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα και νοσηλευόταν σε μία κτηνιατρική κλινική 24ωρης λειτουργίας. Όταν το έμαθε η Εμμανουέλα… έμοιαζε με αγρίμι. Ήθελε να ανέβει πάνω κατευθείαν.
Η κολλητή της ήταν συνέχεια στην κλινική μαζί με τη σκυλίτσα, ενημερωνόταν από τους γιατρούς και με τη σειρά της ενημέρωνε την Εμμανουέλα συνέχεια για τις εξετάσεις της, τις ακτινογραφίες, τα πάντα. Ευτυχώς, η Φρόσω, μετά από δύο-τρεις ημέρες, είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο και δεν υπήρχε κάποια περαιτέρω ανησυχία για την υγεία της.
Την ημέρα που έφευγε η Εμμανουέλα για να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη, ήταν χαρούμενη, γιατί: πρώτον, πήγαινε επιτέλους να δει τη Φρόσω από κοντά και να την αγκαλιάσει, και δεύτερον, γιατί είχε ανακουφιστεί και ησυχάσει που η σκυλίτσα της είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο, οπότε ανυπομονούσε να φύγει.
Πήγε να χαιρετήσει τη μητέρα της και της λέει:
- «Μαμά, το καλοκαίρι πρέπει να ραφτούμε».
- «Γιατί, παιδί μου; Παντρεύεσαι και δεν μου το έχεις πει;»
- «Όχι, μαμά, η φίλη μου θα βαφτίσει ένα κοριτσάκι».
- «Μέχρι το καλοκαίρι, Εμμανουέλα μου… ποιος ζει και ποιος πεθαίνει».
«Αυτή την πρόταση χρησιμοποίησα. Αχ, και να ’ξερα. Θυμάμαι να κλείνει η πόρτα πίσω και να έχει ένα τεράστιο χαμόγελο. Ήταν χαρούμενη. Ήταν πολύ χαρούμενη. Και αυτό που δεν θυμάμαι με τίποτα όμως, όσο κι αν προσπαθώ, είναι αν την αγκάλιασα και αν της είπα ότι την αγαπάω» λέει στο Reader με λυγμούς η Κέλλυ Καμπάκη.
Έμμα: Το μήνυμα που δεν διαβάστηκε ποτέ
Η Έμμα τής είχε υποσχεθεί πως θα την καλέσει με βιντεοκλήση για να δει η μητέρα της τη Φρόσω, αλλά η ώρα περνούσε και το τηλέφωνο δεν χτυπούσε. Κατά τις 00:00 το βράδυ, την πήρε η μητέρα της και τότε την πληροφόρησε η Εμμανουέλα πως μόλις είχε προσγειωθεί, καθώς η πτήση της είχε καθυστέρηση.
Το αεροπλάνο είχε 1,5 ώρα καθυστέρηση. Αν δεν είχε αυτή την καθυστέρηση, δεν θα είχε συμβεί τίποτα. Η Έμμα δεν θα βρισκόταν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή και ένας δολοφόνος δεν θα της αφαιρούσε τη ζωή.
Μέχρι να πάει η Έμμα στην κλινική, η Κέλλυ Καμπάκη είχε αποκοιμηθεί. Δεν άκουσε τις ειδοποιήσεις από τα μηνύματα που της έστελνε η Έμμα, δεν είδε τα βίντεο και τις φωτογραφίες.
«Και δεν άκουσα και το τηλεφώνημα που έγινε για να με ενημερώσουν ότι η Εμμανουέλα είχε κάποιο ατύχημα».
Μετά την κλινική, παρ’ όλο που ήταν περασμένη η ώρα, η Έμμα πήγε σε ένα ζαχαροπλαστείο για να πάρει μία τούρτα και κεράκια, καθώς η φίλη της είχε γενέθλια και ήθελε να πάει να της ευχηθεί από κοντά.
Πήγε να περάσει την Εγνατία για να πάει στο σπίτι της… Η φίλη της τής είχε στείλει ένα μήνυμα στο κινητό που της έγραφε «μην χτυπήσεις το κουδούνι γιατί η συγκάτοικός μου κοιμάται». Αυτό το μήνυμα δεν διαβάστηκε ποτέ.
Έμμα: Το μοιραίο…
Την ώρα που η Εμμανουέλα διέσχιζε τον δρόμο και, έχοντας ήδη περάσει το ρεύμα από το οποίο κινούνταν το ΙΧ που την παρέσυρε, το αυτοκίνητο, με υπερβολική ταχύτητα, έχασε τον έλεγχο, μπήκε στο δεξί ρεύμα —στο οποίο περπατούσε η Έμμα— και τη χτύπησε. Στη συνέχεια το αυτοκίνητο έπεσε πάνω σε κάδους και, επειδή δεν μπορούσε να διαφύγει από μπροστά, έκανε όπισθεν, την ξαναχτύπησε και έφυγε με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να πάει να κρυφτεί.
Επειδή περνούσε η ώρα και η Έμμα δεν είχε φτάσει στο σπίτι της φίλης της, εκείνη την έπαιρνε ξανά και ξανά τηλέφωνο. Εκείνη τη στιγμή, ένας νεαρός που περνούσε από το σημείο απάντησε στο τηλέφωνο και της είπε ότι το κορίτσι το χτύπησε ένα αυτοκίνητο και την εγκατέλειψε. Η φίλη της πήγε κατευθείαν στο σημείο…
«Αυτή η κοπέλα ήταν που μας πήρε τηλέφωνο και μας ενημέρωσε. Χωρίς βέβαια να μας πει την κατάσταση, να μας πει ακριβώς, γιατί δεν ήθελε προφανώς να μας τρομάξει. Μας είπε απλά ότι την είχε χτυπήσει αυτοκίνητο, ότι είχε χτυπήσει λίγο στο πόδι της, αλλά έχει τα μάτια της ανοιχτά. Όταν της ζητήσαμε να μας την δώσει να της μιλήσουμε, μάς είπε ότι δεν μπορεί, γιατί εκείνη τη στιγμή την έπαιρνε το ασθενοφόρο. Το ακούγαμε κιόλας, ακούγαμε τις σειρήνες, ακούγαμε τη φασαρία. Είχαμε μπει και στα ειδησεογραφικά που ανέβαζαν τις ειδήσεις και μιλούσαν για ένα πολύ σοβαρό τροχαίο, για παράσυρση και την κατάσταση της κοπέλας να είναι κρίσιμη» εξομολογείται η Κέλλυ Καμπάκη, με τη φωνή της να σπάει ξανά και τον λυγμό να της φράζει τον λαιμό.
Με την πρώτη πτήση ανέβηκαν στη Θεσσαλονίκη και πήγαν καρφί στο νοσοκομείο. Οι γιατροί τους ενημέρωσαν πως η κατάσταση της Έμμας ήταν «τραγική». Τους κόπηκαν τα πόδια. Δεν τους έδιναν καμία ελπίδα, αλλά πώς να τους ακούσεις εκείνη την ώρα; Πάντα ελπίζουμε σε ένα θαύμα. Πάντα. Να γινόταν ένα θαύμα και η Εμμανουέλα να ξυπνούσε…
Αλλά δυστυχώς δεν συνέβη ποτέ αυτό.
Η κοπέλα, μετά το διπλό χτύπημα, ήταν αγνώριστη: «Το κεφάλι της ήταν φουσκωμένο σαν μπαλόνι, το σώμα της ένα βουνό. Κάτω από τα σκεπάσματα ήταν ένα βουνό. Δεν μπορούσα ούτε να την αγκαλιάσω και η Εμμανουέλα ήταν 50 κιλά. Κάτω από τα σκεπάσματα ήταν ένας όγκος τεράστιος, σαν να ήταν 250 κιλά. Τι μπορεί να ήταν κάτω από αυτή την κουβέρτα… δεν ξέρω. Δεν είδα ποτέ και ούτε ήθελα να μάθω».
Οι γιατροί άφησαν τους γονείς και τους φίλους της Έμμας, που συνέρρεαν στο νοσοκομείο, να μπουν ένας-ένας και με προσοχή στην Εντατική να τη δουν. Να της μιλήσουν, να την αποχαιρετήσουν.
Μετά από δύο μέρες ανέβηκε και η αδερφή της στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς των κοριτσιών πήραν απόφαση πως η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη και ήξεραν πως η Κωνσταντίνα ήθελε να δει και να αποχαιρετήσει την αδερφή της. Αυτό ήταν το σωστό, όσο δύσκολο κι αν ήταν.
Δεν της είχαν πει την πλήρη αλήθεια· δεν της είχαν πει ότι η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη· δεν της είχαν πει ότι οι γιατροί τους είχαν μιλήσει για το τεστ εγκεφαλικού θανάτου και ότι μόλις οι τιμές φτάσουν σε ένα επίπεδο θα γίνει το πρώτο τεστ· αν ήταν θετικό, θα γινόταν μετά από μερικές ώρες και το δεύτερο. Τίποτα από όλα αυτά δεν της είχαν πει. Γνώριζε ότι η αδερφή της ήταν στην Εντατική, σε κώμα.
Όταν έγινε το πρώτο τεστ εγκεφαλικού θανάτου και βγήκε θετικό, η Κωνσταντίνα είπε στη μητέρα της: «Η Εμμανουέλα θα ήθελε να δωρίσουμε τα όργανά της». Η Κέλλυ Καμπάκη το θυμόταν. Πώς μπορούσε να ξεχάσει την κουβέντα που της είχε χαράξει την καρδιά και δεν ήθελε να ακούσει τίποτα τότε; Εκείνη τη στιγμή όμως, γνώριζε πως αυτό ήταν το σωστό και αυτό —πάνω απ’ όλα— επιθυμούσε η Έμμα.
Συμφώνησαν και με τον πατέρα της ότι αυτό θα έκαναν και σε περίπτωση που το δεύτερο τεστ εγκεφαλικού θανάτου έβγαινε επίσης θετικό.
«Στην ερώτησή μου αν θα συνεχίσει να είναι σε μηχανική υποστήριξη, μου είπαν ότι δεν κρατάμε έναν άνθρωπο νεκρό σε μηχανήματα»!
Ώρα θανάτου δηλώθηκε η 8:58.
Η Έμμα ήταν ένας άγγελος στον ουρανό που χάρισε ζωή σε τόσους ανθρώπους. Η έμπνευσή της, η Αναστασία, είχε μάθει πως θα κάνει την πρώτη της μεταμόσχευση πνεύμονα, ενώ στο διπλανό δωμάτιο στο Ωνάσσειο νοσηλευόταν —σε δύο μηχανήματα υποστήριξης— η Σάντυ, την οποία ενθάρρυνε συνεχώς η Αναστασία και της έλεγε «όλα καλά θα πάνε, θα βρεθεί δότης». Η Σάντυ είναι η μητέρα που πήρε τελικά την καρδιά της Εμμανουέλας. Μέσα της χτυπά η καρδιά της Έμμας, και όποτε την αγκαλιάζει η μητέρα της σφιχτά, ακούει και νιώθει την καρδιά της κόρης της να χτυπά δυνατά. Δεν είναι σινεμά, δεν είναι Hollywood, δεν μιλάμε για το Seven Pounds με τον Will Smith, αλλά για την πραγματική ζωή. Με δάκρυα, θαύματα, λύπες πολλές και χαρές.
Με τα έξι όργανα της Έμμας σώθηκαν ισάριθμοι άνθρωποι. Δωρίστηκαν —σε αυτή τη θεάρεστη πράξη— τα δύο νεφρά της, το ήπαρ, η καρδιά και οι κερατοειδείς.
- Η Έμμα θυσιάστηκε σε μία πόλη που λάτρευε η ίδια και η μητέρα της. Έκανε το θαύμα της και επέστρεψε στην πατρίδα της, τα Χανιά. Εκεί όπου λάτρευε να κάθεται με τους φίλους της και τη Φρόσω και να… ζουν! Με θέα τον φάρο.
Ο ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
Έμμα: Παρατημένο το αυτοκίνητο στο Σέιχ Σου – Σύλληψη πρώτα της συνοδηγού
Το αυτοκίνητο που χτύπησε την Έμμα βρέθηκε παρατημένο στο Σέιχ Σου, χωρίς πινακίδες και λουσμένο στην κολόνια. Λίγες ώρες μετά, στο 40ωρο πάνω, συνέλαβαν τη συνοδηγό, η οποία ταυτοποιήθηκε από τα δακτυλικά της αποτυπώματα, καθώς ήταν ήδη σεσημασμένη, οπότε μπόρεσαν και την εντόπισαν σχετικά γρήγορα. Ο οδηγός είχε φύγει… Κρυβόταν.
Μετά από 48 ώρες, ο παράνομος στην Ελλάδα οδηγός αλβανικής καταγωγής εμφανίστηκε μαζί με τον δικηγόρο του, έχοντας το θράσος και την ανηθικότητα να κατηγορήσει την Έμμα, λέγοντας πως πετάχτηκε, ενώ αυτός έτρεχε σαν παλαβός και την παρέσυρε… στο αντίθετο ρεύμα από αυτό στο οποίο κινούνταν. Είπε ασύστολα ψεύδη, ότι δήθεν κρατούσε το κινητό στο χέρι της και χάζευε.
Αντιλαμβάνεται κανείς το ακόμη ένα χτύπημα για τους γονείς της Έμμας; Δεν έφτανε που κάποιος ασυνείδητος είχε σκοτώσει το κοριτσάκι τους, το κατηγορούσε κι από πάνω. Μέσα στον πόνο τους έπρεπε να ψάξουν να βρουν δικηγόρο, καθώς ο δικός του νομικός έβγαινε και έλεγε στα κανάλια ψεύδη και κατηγορούσε το θύμα.
Έμμα: Τα ψεύδη του οδηγού και το βούλευμα αθώωσης της συνοδηγού
Είχε χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου· έτρεχε σαν τρελός με ένα φτιαγμένο αυτοκίνητο, το οποίο – όπως είπε ο πραγματογνώμονας – «δεν ήταν αυτοκίνητο για να κυκλοφορεί στους δρόμους, αλλά αυτοκίνητο πίστας για αγώνες». Είχε βγει στο αντίθετο ρεύμα και κατηγορούσε και από πάνω την Εμμανουέλα.
Θέλετε κι άλλα; Δεν είχε δίπλωμα οδήγησης. Δεν θα έπρεπε να οδηγεί ούτε πατίνι.
Φυσικά, παρά τα ψεύδη και την προσπάθεια παραποίησης της αλήθειας, προφυλακίστηκε και του απαγγέλθηκαν κατηγορίες, όπως φυσικά κατηγορίες βάρυναν και τη συνοδηγό για συνέργεια στην επικίνδυνη οδήγηση με πρόκληση θανάτου και στην εγκατάλειψη.
Στην πορεία έφτασε ένα βούλευμα στα χέρια της οικογένειας της Έμμας, σύμφωνα με το οποίο ο οδηγός συνέχιζε να κατηγορείται για επικίνδυνη οδήγηση με πρόκληση θανάτου, για την εγκατάλειψη, για την οδήγηση χωρίς δίπλωμα, αλλά… η συνοδηγός απαλλασσόταν – με αυτό το βούλευμα – από κάθε κατηγορία. Κοινώς… ελεύθερη να συνεχίσει να κάνει ατάραχη τη ζωή της. Ελεύθερη (;)
Προσέξτε τώρα, γιατί δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα και πράγματι η Δικαιοσύνη είναι εντελώς… τυφλή.
Το βούλευμα απάλλασσε μία κοπέλα η οποία, όπως έγραφε, πήγε αυθόρμητα και αυτόβουλα να παρουσιαστεί στην Αστυνομία, με σκοπό να συνδράμει έστω και ετεροχρονισμένα στο δυστύχημα. Στην πραγματικότητα – η οποία δεν αλλοιώνεται, καθώς υπάρχουν αστυνομικά έγγραφα – την κοπέλα αυτή τη συνέλαβαν. Δεν φάνηκε να έχει καμία πρόθεση να συμβάλει. Δεν ενημέρωσε ποτέ κανέναν ούτε για το τροχαίο, ούτε για την κοπέλα, ούτε για τον οδηγό, ούτε για την εγκατάλειψη. Τίποτα. Το παραμικρό. Οπότε, για ποια αυτόβουλη συμβολή μιλάμε;
Έμμα: Το σκάνδαλο με τη συνοδηγό και η μαρτυρία για κόντρες
Μετά, λοιπόν, το αθωωτικό βούλευμα, η οικογένεια της Έμμας έλαβε μία κλήτευση για το δικαστήριο, όπου το όνομα της συνοδηγού όχι μόνο δεν ήταν στους κατηγορούμενους, αλλά δεν υπήρχε μέσα σε αυτό ούτε καν ως μάρτυρας.
- Δεν την κάλεσαν ούτε ως απλή μάρτυρα.
Διανοείστε το σκάνδαλο; Ο άνθρωπος αυτός που ήταν δίπλα στον οδηγό που σκότωσε μια κοπέλα, ήταν μέσα στο αυτοκίνητο – και αυτό δεν αμφισβητείται από πουθενά – δεν κλήθηκε καν ως μάρτυρας.
Πολλά ερωτηματικά προκαλεί μάλιστα η συμπεριφορά της. Αν φοβόταν, αν του έλεγε – ακόμη κι αν του φώναζε – να μη τρέχει, εκείνος ίσως να είχε κόψει ταχύτητα. Φαίνεται όμως πως δεν είπε τίποτα. Και ξέρετε γιατί;
Γιατί μετά απ’ όλα αυτά συνεχίζει να ανεβάζει στα social media που διατηρεί, βίντεο όπου βρίσκεται μέσα σε γρήγορα αυτοκίνητα που τρέχουν και εκείνη γελάει και το απολαμβάνει. Αυτό είναι συνέργεια σε εγκληματική ενέργεια που επέφερε θάνατο.
Ξεκάθαρα έτρεχε για να την εντυπωσιάσει και ξεκάθαρα, λοιπόν, φαίνεται πως της άρεσε.
Το βίντεο αυτό – σε περίπτωση που γεννήθηκαν σε κάποιον ερωτήματα – ασφαλώς και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο δικαστήριο… αν κατηγορούνταν γι’ αυτό που έπρεπε: για συνέργεια στην επικίνδυνη οδήγηση με πρόκληση θανάτου. Οι κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα που είχαν απαγγελθεί εξαφανίστηκαν, όπως και το όνομα της μάρτυρος, παρά την αρχική σύλληψή της.
Οι αστικές κατηγορίες που της είχαν απαγγελθεί τότε ήταν κακουργηματικού χαρακτήρα και ήταν οι σωστές κατηγορίες. Στην πορεία, ξαφνικά, οι κατηγορίες… εξαφανίστηκαν και εξαφανίστηκε και το όνομά της από τη λίστα των μαρτύρων. Στη δικογραφία αναγράφεται ότι τη συνέλαβαν στην εργασία της 40 ώρες μετά, χωρίς να έχει ενημερώσει κανέναν, και τελικά απαλλάσσεται για την… αυθόρμητη και αυτόβουλη προσέλευσή της στο τμήμα με σκοπό να συνδράμει έστω και ετεροχρονισμένα. Κάτι που δεν έγινε.
Στο δικαστήριο πήγε τελικά ως μάρτυρας, αλλά επειδή την κάλεσε η οικογένεια της Έμμας.
Επίσης, κάτι ακόμα σημαντικό, που δεν είναι ευρέως γνωστό για την υπόθεση: φαίνεται πως υπάρχει μαρτυρία που έχει καταθέσει ότι έκαναν κόντρες από πολύ πιο κάτω. Ο οδηγός που σκότωσε την Έμμα έκανε κόντρες με ένα άλλο αυτοκίνητο, σύμφωνα με τη μαρτυρία, στα φανάρια, λίγο πριν το μοιραίο σημείο. Ο άλλος οδηγός έστριψε δεξιά, ενώ ο καταδικασμένος για την Έμμα συνέχισε ευθεία, χτυπώντας το 21χρονο κορίτσι.
Έμμα: Ο πρώτος οδηγός που μπήκε φυλακή με το νέο νόμο
Με το νέο 290Α, ο δράστης ήταν ο πρώτος οδηγός που μπήκε φυλακή για 16,5 χρόνια. Η αυστηροποίηση του 290Α και η ποινή φυλάκισης για οδηγό, σε συνδυασμό με την παρανομία και την εγκληματική δράση ενός αλλοδαπού που κυκλοφορούσε ελεύθερος και οδήγησε στον θάνατο ενός ανθρώπου, έφεραν αυτή την ποινή:
- Πήρε 14 χρόνια για την επικίνδυνη οδήγηση με πρόκληση θανάτου, ενάμιση χρόνο για την εγκατάλειψη και έναν χρόνο για την οδήγηση χωρίς δίπλωμα.
Ο «άνθρωπος» (;) αυτός, για 13 ολόκληρα χρόνια – όπως είπε στην κατάθεσή του – ήταν στην Ελλάδα παράνομα. Είχε συλληφθεί για κλοπές, για διακίνηση ναρκωτικών και έδινε το «παρών» κάθε μήνα στην Ασφάλεια. Προσεχώς μάλιστα έχει νέο δικαστήριο, για κακούργημα πάλι.
Αυτός ο «άνθρωπος», λοιπόν, είχε συλληφθεί για πολλά ποινικά αδικήματα, αλλά αφενός κυκλοφορούσε ελεύθερος αν και παραβατικός κατ’ εξακολούθηση, αφετέρου του απαγόρευαν να φύγει και από τη χώρα. Ουσιαστικά είχε νομιμοποιηθεί η παρανομία του. Μέχρι που σκότωσε έναν άνθρωπο.
Έμμα: Νέο δικαστήριο για τη συνοδηγό τον Ιανουάριο – Μήνυση και στο Κράτος
Ο οδηγός, λοιπόν, οδηγείται στη φυλακή, η συνοδηγός ελεύθερη χωρίς καμία κατηγορία και αναγκαστικά η οικογένεια της Έμμας – που θα πάει μέχρι τέλους την υπόθεση – κατέθεσε νέα μήνυση στη συνοδηγό, λόγω του δεδικασμένου (γιατί το απαλλακτικό βούλευμα είναι το δεδικασμένο). Η μόνη κατηγορία που μπορεί να της απαγγελθεί αυτή τη στιγμή είναι η κατηγορία της υπόθαλψης εγκληματία. Οπότε, στις 7 Ιανουαρίου του 2026 θα γίνει το δικαστήριο στη Θεσσαλονίκη, που όμως… και αυτό είναι ένα πλημμέλημα. Και στην οικογένεια δεν αρκεί. Αυτό που θέλουν, απαιτείται και πρέπει, είναι να λογοδοτήσει για όλες τις αξιόποινες πράξεις της και να πληρώσει.
Τον Μάρτιο του 2026, στις 3 του μήνα, είναι προγραμματισμένο το Εφετείο για τον οδηγό στη Θεσσαλονίκη. Ξέρετε τι ζητάει; Να μειωθεί η ποινή του. Δεν φτάνει που σκότωσε έναν άνθρωπο επειδή έτρεχε (με 104 χλμ.), μπήκε στο αντίθετο, τη χτύπησε δύο φορές για να διαφύγει και την εγκατέλειψε, δεν είχε δίπλωμα, δεν έπρεπε να βρίσκεται καν στη χώρα… ζητάει και ελαφρυντικά.
Δηλαδή, δεν φτάνει όλο αυτό που έχουν περάσει αυτοί οι άνθρωποι, θα μπουν ξανά στην ίδια διαδικασία. Όχι μόνο να αντιμετωπίσουν ξανά τον δολοφόνο της κόρης τους, αλλά να ξαναζήσουν τα πάντα, όλα πάλι από την αρχή. Γιατί το Εφετείο δεν είναι μία συνέχεια της πρώτης δίκης· είναι όλα από την αρχή: να ακουστούν ξανά όλες οι λεπτομέρειες, το πώς αφαιρέθηκε η ζωή της Έμμας τόσο βάναυσα. Καταθέσεις, μαρτυρίες, περιγραφές, τα πάντα από την αρχή.
Επίσης, δεν πρόκειται για μία μέρα δικαστήριο. Το Εφετείο είναι ένα κανονικό δικαστήριο. Όπως ακριβώς έγινε το πρώτο, ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ξαναζούν λεπτό προς λεπτό, δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο τον θάνατο του παιδιού τους, και όλο αυτό για να μειωθεί η ποινή του δράστη.
Δεν μιλάμε καν για τις αποστάσεις, που από την Κρήτη θα ανέβουν Θεσσαλονίκη, τα οικονομικά κόστη κ.τ.λ. Τα αναλογίζεται το κράτος όλα αυτά; Πώς μπορεί να δίνεται αφιλτράριστα το δικαίωμα της έφεσης στον καθένα; Τι άλλαξε μέσα σε δύο χρόνια από τα στοιχεία και ζητάει μείωση της ποινής; Το έγκλημα δεν τελέστηκε;
Κι αν είναι τυχεροί, θα παραμείνει ως έχει η ποινή του. Αλλά το Εφετείο δεν είναι το τέλος. Μπορεί να ζητήσει να πάει στον Άρειο Πάγο. Του δίνεται και τρίτη ευκαιρία. Η Έμμα δεν είχε καν δεύτερη για να ζήσει.
Η Κέλλυ Καμπάκη και ο πατέρας της Έμμας έφτασαν – αντί να τους αφήσουν ήσυχους να θρηνήσουν και να πενθήσουν – να γίνουν ντετέκτιβ, δικηγόροι, δικαστές. Όπως οι γονείς των θυμάτων των Τεμπών. Προσέξτε όμως κάτι. Υπάρχει μία λεπτή διαφορά. Όχι μόνο για την οικογένεια της Έμμας, αλλά και για όλους τους γονείς που έχουν χάσει τα παιδιά τους. Όπως ο Άλκης Καμπανός, η Μυρτώ, η Γαρυφαλλιά, η Ελένη Τοπαλούδη, η Κυριακή Γρίβα και πόσοι άλλοι που παλεύουν στην ανωνυμία και ολομόναχοι απέναντι σε ένα «τέρας».
- Όπου «τέρας» όχι μόνο οι δράστες, αλλά και το σάπιο σύστημα που μπάζει από παντού.
Στα Τέμπη, ένα έγκλημα που πήρε τεράστιες διαστάσεις – γιατί ήταν τεράστιο και σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι – οι οικογένειες είναι πολλές μαζί, πολλοί οι δικηγόροι και παλεύουν όλοι μαζί ως σύνολο. Η Κέλλυ Καμπάκη είναι μία μάνα. Μόνη. Παλεύει καθημερινά ολομόναχη. Σκοπός της ζωής της, από την ώρα που ξυπνάει μέχρι που θα αποκοιμηθεί για λίγο, είναι αυτός. Δεν έχει κανέναν άνθρωπο δίπλα της να τη στηρίξει, να τη βοηθήσει, να την σπρώξει, να την κρατήσει όταν πέφτει. Και είναι πολλές αυτές οι φορές. Να την ακουμπήσει στον ώμο και να της πει: «Πάμε, προχωράμε».
Όλοι αυτοί οι γονείς παλεύουν ολομόναχοι. Και τους ξεχνάμε.
Παλεύουν με γίγαντες, με Γολιάθ, ελπίζοντας να γίνουν Δαυβίδ. Απέναντι στους σάπιους.
Καλό είναι να γνωρίζετε πως έχουν καταθέσει μήνυση και στο κράτος, οπότε αντιλαμβάνεστε πως η Κέλλυ Καμπάκη δεν έχει απέναντί της μόνο τον οδηγό και τη συνοδηγό, αλλά και το ίδιο το Κράτος.
Πώς μπορεί, μετά από όλα αυτά, να νιώθει κανείς περηφάνεια γι’ αυτό το κράτος; Μόνο ντροπή. Αυτό είναι το συναίσθημα. Μιλάμε για μία χώρα που σκοτώνει τα παιδιά της. Σκοτώνει τα άξια παιδιά της. Αμφιβάλλει κανείς γι’ αυτό; Τα παιδιά που μπορούν να προσφέρουν και να τη βοηθήσουν να βγει από αυτό το βούρκο… «φεύγουν». Και το χειρότερο είναι πως μπροστά δεν αχνοφαίνεται καμία αχτίδα ελπίδας και φωτός.
Αυτός ο κόσμος, έτσι όπως είναι φτιαγμένος, δεν είναι άξιος για την Έμμα, για τον Άλκη, για την Κυριακή, τη Γαρυφαλλιά, τον Ντένις, τη Μάρθη, την Εριέττα, τον Παύλο, την Φραντσέσκα… η λίστα είναι ατελείωτη.
Έμμα: «Εκείνη την αγκαλιά, την πρώτη, μπόρεσα να ακούσω την καρδιά του παιδιού μου»
Ελάτε να αναλογιστούμε λίγο την πλευρά των ληπτών οργάνων, το πώς νιώθουν. Η χαρά τους ότι βρέθηκε δότης, αμέσως μετριάζεται, κόβεται και χάνεται, καθότι συνειδητοποιούν πως κάποιος άνθρωπος έφυγε από τη ζωή. Δεν έζησε αυτός για να ζήσουν οι ίδιοι.
Η δωρεά οργάνων είναι ανώνυμη. Δεν πρέπει να γνωρίζουν ούτε οι δότες πού πάνε τα όργανα, ούτε οι λήπτες από πού τα παίρνουν. Στην προκειμένη περίπτωση, οι λήπτες γνώριζαν. Οι άνθρωποι αυτοί που πήραν τα όργανα της Εμμανουέλας γνώριζαν πως είναι δικά της. Λόγω του ότι η μεταμόσχευση γίνεται μέσα σε μερικές ώρες, γνώριζαν ότι το μόσχευμα προέρχεται από την Εμμανουέλα, γιατί όλοι είχαν ακούσει για το τροχαίο που συντάραξε την Ελλάδα.
Ήταν στη δική τους πρωτοβουλία το αν θα έρθουν σε επαφή με την οικογένειά της. Και ήρθαν! Οι δύο κυρίες που πήραν τα νεφρά της Εμμανουέλας. Ο κύριος που πήρε το ήπαρ της. Η Σάντυ που πήρε την καρδιά της.
Έχουμε μια πάρα πολύ όμορφη σχέση. Είναι… πώς να σου πω… δεν ξέρω αν υπάρχουν λέξεις στο ελληνικό λεξιλόγιο που να περιγράφουν αυτή τη σχέση που έχουμε. Είναι σαν δικός μου άνθρωπος, που τη γνωρίζω από πάντα. Την είδα μπροστά μου και ήταν τόσο οικείος άνθρωπος αυτός που έβλεπα, που δεν τον είχα ξαναδεί… Δεν μπορώ να περιγράψω το δέσιμο. Δεν μπορώ να το περιγράψω» λέει συγκινημένη η Κέλλυ Καμπάκη.
«Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν την αγκάλιασα τόσο σφιχτά, και επειδή ήταν η πρώτη φορά που συναντιόμασταν, χτυπούσε τόσο δυνατά η καρδιά της που μπόρεσα να ακούσω την καρδιά του παιδιού μου. Εκείνη την αγκαλιά, την πρώτη. Έχουμε πάρα πολύ καλές σχέσεις μέχρι και σήμερα και ελπίζω ότι θα έχουμε για πάρα πολλά χρόνια ακόμα. Εύχομαι να είναι υγιής».
«Σε αυτή τη χώρα, η Εμμανουέλα, μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής της, έκανε το καλό. Έδωσε τα όργανά της, μοίρασε ζωή, έσωσε έξι ανθρώπους. Η χώρα αυτή τι έκανε για την Εμμανουέλα; Αρχικά, δεν την προστάτευσε και, σε δεύτερο χρόνο, δεν την δικαίωσε. Η χώρα αυτή γύρισε την πλάτη στο παιδί μου»!
Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος τελικά. Ένας άγγελος επί γης, να ανέβει ψηλά και να χαρίσει ζωή.
Η Έμμα εκπλήρωσε τον σκοπό της. Ήθελε να σώσει ζωές. Θυμηθείτε γιατί από τα 12 της ήθελε να γίνει κτηνίατρος. Να σώζει ζωούλες. Ψυχές. Αυτό ήταν το θαύμα της. Έσωσε έξι ανθρώπους.
Μπορεί η μητέρα της, έξω από την Εντατική, να παρακαλούσε να γίνει ένα θαύμα — ένα θαύμα που δεν είχε ξαναγίνει — αλλά τελικά το έκανε η Εμμανουέλα. Γιατί άλλωστε, πεισματάρα γαρ, έκανε πάντα αυτό που ήθελε αυτή.
Πηγή: reader.gr
Διαβάστε ακόμη: Έμμα Καρυωτάκη | Ανοίγει ξανά η υπόθεση του σοκαριστικού τροχαίου! Σε δίκη και η συνοδηγός – “Θα το πάω μέχρι τέλους” λέει η μητέρα
