Στατιστικά τα τελευταία χρόνια στα Χανιά κατά μέσο όρο η ελαιοπαραγωγή κυμαίνεται στους 20 με 22 χιλιάδες τόνους, όπως δείχνουν και τα επίσημα στοιχεία της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής (βλ. πίνακα παρακάτω), που γνωστοποιήθηκαν σε ρεπορτάζ της ΝΤ.
Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από το σύνολο των 83 ελαιουργείων που δραστηριοποιούνται στα Χανιά.
Φέτος όπως υπογράμμισε σε δηλώσεις του ο υπεύθυνος ελέγχου ελαιόλαδου της ΔΑΟΚ Χανίων, Γιάννης Μαμιδάκης, το 93% των ελαιολάδων είναι έξτρα παρθένα δηλαδή από 3 έως 5 γραμμές. Έτσι η χρονιά τουλάχιστον για τα τελευταία πολλά χρόνια, χαρακτηρίζεται ως χρονιά ρεκόρ ποιότητας ελαιολάδου. Το παρθένο ήταν 3.000 τόνοι και το λαμπάντε, δηλαδή το βιομηχανικό 4.000 τόνοι.
Φέτος η παραγωγή υπολογίζεται στον νομό στους 20.000 – 22.000 τόνους, που χαρακτηρίζεται ως μέση προς τα κάτω παραγωγική χρόνιά. Μια καλή χρονιά για τα Χανιά είναι γύρω στους 35.000 τόνους, όπως είχε καταγραφεί το 2002, το 2006 ή το 2010.
Σε ότι αφορά στους Δήμους ο Πλατανιάς στέφεται ακόμα μια φορά πρωταθλητής στην παραγωγή με καλύτερο μήνα τον Νοέμβριο και περίπου 4 χιλιάδες τόνους παραγωγής σε ένα μήνα.
Υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν πως η ελαιοπαραγωγή οφείλεται στο νερό και πως τα έτη στα οποία τα βροχομετρικά είναι υψηλά, θα πάει καλά . Αυτό δεν ισχύει λέει ο κ. Μαμιδάκης καθώς το 2019 με πολλά μεγάλες ποσότητες νερού η παραγωγή ήταν πάνω κάτω ίδια με την φετινή καθώς παρήχθησαν 21,5 χιλιάδες τόνοι..
Πάντως αν παρατηρήσει κανείς τα στοιχεία της τελευταίας 20ετίας η παραγωγή βαίνει από το 2018 και μετά διαρκώς μειούμενη με μια μικρή αναλαμπή στους 28,5 χιλιάδες τόνους το 2022. Εκεί θα πρέπει να αναζητηθούν και άλλοι παράγοντες πέραν των καιρικών συνθηκών όπως η εγκατάλειψη των νέων από την ύπαιθρο τα ελλιπή και ακριβά εργατικά χέρια και το αυξημένο κόστος παραγωγής.
Το καλό νέο εκτός από την ποιότητα του ελαιολάδου είναι ότι δεν υπάρχουν υπολείμματα φυτοφαρμάκων σε υψηλές συγκεντρώσεις κάτι που πέρυσι είχε παρατηρηθεί κατά κόρον, από πολύ μεγάλο μέρος των παραγωγών. Αυτό που συνέβη όμως είναι τουλάχιστον τα πρώτα λάδια του Οκτώβρη να μην είναι γευστικά. Γευσιγνώστες τα χαρακτήρισαν ξηρά στη γεύση χωρίς τη χαρακτηριστική πικράδα των αγουρόλαδων…
