Τα σπάνια χαρακτηριστικά των Ελλήνων, οι εξελίξεις στη σύγχρονη πολιτική σκηνή, η σύνδεση των νέων ανθρώπων με την τεχνολογία, η έξαρση της βίας τόσο μεταξύ των ενηλίκων όσο και των ανηλίκων, η χρήση ‘όπλων, αλλά και το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα, απασχόλησαν τον Γιάννη Μπέζο, κατά τη συνομιλία του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο συνέδριο Greece Talks.
«Το τι είναι ο σύγχρονος Έλληνας παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό. Νομίζω ότι σαν χώρα, σαν παράδοση, σαν παιδεία, εννοώ την αρχαία ελληνική παιδεία, οι Έλληνες έχουμε χαρακτηριστικά σπάνια. Το αποτέλεσμα αυτών των χαρακτηριστικών είναι η γλώσσα μας, μία γλώσσα που τη μιλάμε 3.000 χρόνια. Μία γλώσσα που δεν τη μιλάμε και πολύ, αντικαθιστούμε τις λέξεις, την παραποιούμε και αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε άγνοια της Ιστορίας. Τα βασικά μας χαρακτηριστικά έχουν ένα μεγαλείο και εμπεριέχουν κάτι που ίσως δεν το έχουν οι βόρειοι λαοί, έχουν και μία ποίηση» είπε αρχικά ο ηθοποιός.
Για τις εξελίξεις στη σύγχρονη πολιτική σκηνή, αναφερόμενος και στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο κ. Μπέζος είπε: «Η νοσταλγία είναι κάτι εξαιρετικά οδυνηρό στη ζωή. Στην πολιτική θα έλεγα, αν μου επιτραπεί, αν και δεν πολιτικολογώ συνήθως έτσι εύκολα. Το φαινόμενο του ρωσικού επεκτατισμού έχει να κάνει με τη νοσταλγία, νοσταλγία για αυτοκρατορικά μεγαλεία. Τα ζήσαμε και εμείς αυτά με τη Μεγάλη Ιδέα και ευτυχώς τελείωσαν με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Δυστυχώς τέλειωσαν με αυτόν τον τρόπο, αλλά θα πρέπει να καταλάβουμε ότι είμαστε ένα κομμάτι, μία χώρα ευλογημένη γεωγραφικά και κλιματικά, σε αυτή τη θάλασσα, με αυτόν τον ήλιο, με αυτή τη φύση, με αυτούς τους προγόνους, οι οποίοι όταν δεν τους καταλαβαίνουμε μας εκδικούνται».
«Πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν πρέπει να ζητάμε από τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονταν πριν από εκατό χρόνια. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι προϊόν ανθρώπινο, ο άνθρωπος θα υπερέχει πάντα. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν εμπεριέχει τη συναισθηματική νοημοσύνη. Οι άνθρωποι, οι νεότεροι, έχουν αλλάξει τον εσωτερικό τους κόσμο, λειτουργούν πιο δυναμικά. Εγώ, επειδή έρχομαι σε επαφή πολύ με νέους ανθρώπους, βλέπω ότι έχει αλλάξει ο ρυθμός τους, τον οποίο πολλές φορές δυσκολεύομαι και εγώ να ακολουθήσω. Έχουμε την ψευδαίσθηση, και το λέω πάντα στα νεότερα παιδιά, ότι επικοινωνούμε με το διαδίκτυο. Δεν επικοινωνούν έτσι οι άνθρωποι, απλώς συνεννοούνται. Η επικοινωνία είναι κάτι πιο βαθύ. Αναμετράται η ματιά σου με την αμηχανία του άλλου, εκείνη τη στιγμή παράγεται η ουσιαστική σκέψη» είπε σε άλλο σημείο ο ηθοποιός για τη νέα γενιά και τη στενή τους σχέση με το διαδίκτυο.
Σε σχόλιο που έκανε για τη σύνδεση των νέων με την τεχνολογία και την πολιτική, είπε: «Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πώς, λέω ένα παράδειγμα τώρα, πώς πάμε σε ένα μεγάλο μουσείο, βλέπουμε ένα μεγάλο έργο τέχνης, και αντί να κάτσουμε να το θαυμάσουμε, το φωτογραφίζουμε για να το πάρουμε σπίτι μας. Και ξεχνάμε ότι το έργο τέχνης ολοκληρώνεται μέσα μας μόνο όταν το παρακολουθήσουμε με προσοχή και όχι όταν το παγιδεύουμε σε μία εικόνα για να τη δείξουμε ή για να κάνουμε μία φιγούρα ότι πήγαμε κάπου και τα λοιπά. Αυτή είναι η διαστροφή της τεχνολογίας. Οι νέοι, όπως ξέρετε, δεν θέλουν συμβουλές, καθόλου, βαριούνται. Ούτε εμείς θέλαμε όταν ήμασταν νέοι, θέλουν πολύ απλά παραδείγματα. Όταν το δικό μας παράδειγμα είναι αυτό που βλέπουμε, δεν θα ακολουθήσουν εύκολα και κυρίως όταν ο λόγος των πολιτικών για την πολιτική, όπως επισημαίνουν πολλοί, δεν είναι καθόλου γοητευτικός. Θα μου επιτρέψετε εδώ να πω ότι ο λόγος των πολιτικών δεν είναι ιδιαίτερα γοητευτικός. Δεν φταίει ούτε η τεχνολογία ούτε τίποτα, φταίει το κακό μας το κεφάλι που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα».
«Επειδή εμείς είμαστε ένας λαός της Ανατολής ουσιαστικά, γεωγραφικά και πολιτισμικά, έχουμε σαν βάση την οικογένεια, το πρωτοκύτταρο. Και η οικογένεια είναι κάτι πολύ ζεστό, αλλά πολλές φορές είναι και κάτι πολύ καταστροφικό, διότι σε βαραίνει, σε χαρακτηρίζει πολύ, θέλει να σε κάνει ίδιο, δεν σε αφήνει να ξεφύγεις, να δεις με ορίζοντα το μέλλον και τα λοιπά. Νομίζω ότι κάνει ψηφιακή παρέα το παιδί γιατί δεν βρίσκει ενδιαφέρον στο κοντινό του περιβάλλον. Δεν είναι κάτι που το γοητεύει. Δεν είναι κάτι που ανοίγει τα μάτια του στον ορίζοντα του μέλλοντος. Θα έλεγα κάτι περισσότερο, δεν το αφήνουμε να ονειρευτεί» τόνισε ο κ. Μπέζος και συνέχισε, αναφερόμενος και στην έξαρση βίας στη σημερινή εποχή: «Ο τρόπος που μιλάω εγώ σε μία συνέντευξή μου και τι λέω είναι το ίδιο. Δεν έχει να κάνει μόνο με τον δάσκαλο που διδάσκει. Είπατε πριν ότι είμαστε ακόμα στον μαυροπίνακα ή στο έντυπο και δεν πειράζει αυτό τόσο πολύ, εξαρτάται τι γράφουμε στον μαυροπίνακα και πώς το γράφουμε, και πώς είμαστε ικανοί να το μεταδώσουμε αυτό. Δηλαδή να μεταδώσουμε στα παιδιά μία πνοή για το μέλλον. Είπε ο Πρόεδρος πριν για τη βία των ανηλίκων. Ναι, με τη βία των ενηλίκων δεν ασχολούμαστε. Η Αθήνα κάηκε εκατό φορές, σκοτώνονται μεταξύ τους στην Κρήτη, βόμβες και τα λοιπά, όλα αυτά τα κάνουν ενήλικες, δεν τα κάνουν ανήλικοι. Εμείς δίνουμε πάρα πολλή σημασία στο τι κάνουν οι ανήλικοι, οι οποίοι βλέπουν κάτι και παραδειγματίζονται. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Την ευθύνη λοιπόν την έχει η παιδεία με την ευρύτερη έννοια, όχι το σχολείο, όχι οι πέντε ώρες που θα πάει το παιδί στο μάθημα, αλλά τι κάνει στο σπίτι του. Πώς συνομιλεί με τον γονέα του, πώς συνομιλεί με τους φίλους του. Ο εκνευρισμός είναι πολλές φορές άλλοθι, γιατί ο καθένας χρησιμοποιεί κάτι και λέει είμαι εκνευρισμένος, παίρνω ένα πιστόλι και πυροβολώ. Δεν είναι έτσι ακριβώς, θα πρέπει να βάλουμε λίγο το μυαλό μας να δουλέψει. Το κυκλοφοριακό σήμερα, ναι, μεγάλο πρόβλημα, πολύ μεγάλο πρόβλημα. Μεγάλο και σύνθετο και παλιό, έχει να κάνει με την πόλη, με τον σχεδιασμό της, με τους δρόμους, με τα μέσα συγκοινωνίας, με τον τρόπο που οδηγούμε και όχι μόνο στην Αθήνα. Αλλά για να γυρίσουμε στο θέμα της βίας που έλεγε πριν ο Πρόεδρος, με τα πιστόλια και τα κουμπούρια και όλα αυτά, υπάρχει μία ψευδαίσθηση ότι όταν χρησιμοποιούμε το όπλο έχουμε μία ηρωική πατίνα. Αυτό είναι δείγμα αγραμματοσύνης και θα έλεγα ότι είναι και δείγμα δειλίας. Συνηθίσαμε στη χρήση των όπλων, τη συνηθίσαμε και το προσπερνάμε και δίνουμε και κάποια έννοια γραφικότητας. Τι ωραία που είναι στην Κρήτη που βαράνε κάποιοι ή τι ωραία που είναι κάπου αλλού που πυροβολούν οι άλλοι. Όχι, πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πράγμα, δηλαδή κάθε φορά να βαφτίζουμε παλικαροσύνη τη χρήση των όπλων».
Για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, είπε: «Ο Πρόεδρος έχει δίκιο ότι δεν υπάρχουν ούτε μαγικές λύσεις ούτε λύνονται εύκολα αυτά τα πράγματα, όπως το δημογραφικό. Νομίζω ότι το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι αυτή η ανασφάλεια που υπάρχει ότι δεν μπορούμε να δούμε μπροστά πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Τους ανθρώπους τους τρομάζει το μέλλον, η ζωή τρέχει τόσο γρήγορα που τους τρομάζει. Εγώ νομίζω ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι από τη στιγμή που βγαίνουμε στη σύνταξη ή έχουν περάσει τα χρόνια δεν θα πρέπει να ακυρώνουμε τη δραστηριότητά μας».
Για το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα, ο Γιάννης Μπέζος είπε: «Για τον κύριο Τσίπρα, δεν καταλαβαίνω γιατί γράφεται ένα βιβλίο, ενώ πρόκειται πάλι να ασχοληθεί πολιτικά ενεργά. Από ό,τι καταλαβαίνω, αυτό το κάνεις σαν απολογισμό όταν πια είσαι σε μία πιο προχωρημένη ηλικία και αφήνεις τον χρόνο να σε βαθμολογήσει με έναν τρόπο. Έχουμε μια τάση να γράφουμε βιβλία και όχι να διαβάζουμε, είναι φοβερό. Αυτό δεν το λέω για τον κύριο Τσίπρα, το λέω γενικότερα και για τον χώρο και για τον δικό μας χώρο. Γράφουν όλοι, γράφουν, γράφουν, αλλά δεν διαβάζουν τόσο πολύ. Καλό θα ήταν να ανοίξουμε και κανένα βιβλίο και να φύγουμε λίγο από το tablet συνέχεια και από το διαδίκτυο και να πάμε στο παλιό βιβλίο, καλό είναι».
Πηγή: Πρώτο Θέμα
