Η Επερώτηση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κρήτης με θέμα «τις διαχρονικές ελλείψεις στην κατασκευή έργων ύδρευσης και άρδευσης στην Κρήτη», που η συζήτησή της εκκρεμούσε, θα συζητηθεί στο αυριανό περιφερειακό συμβούλιο, στις 17 Οκτώβρη. Συγκεκριμένα, στην Επερώτηση επισημαίνονται τα εξής:
«Προς τον κ. Περιφερειάρχη,
Η κατάσταση που βιώνουν οι λαϊκές οικογένειες και οι αγρότες της Κρήτης, που το χειμώνα πλημμυρίζουν και το καλοκαίρι ψάχνουν νερό για να πιούν και για να ποτίσουν, αποδεικνύει τις τεράστιες ευθύνες του κεντρικού κράτους και της Τοπικής – Περιφερειακής διοίκησης για την έλλειψη έργων υποδομής για τη διαχείριση του υδατικού δυναμικού, με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες σε πόσιμο και αρδεύσιμο νερό.
Οι «υποσχέσεις» που …γενναιόδωρα δίνονται διαχρονικά από τους υπουργούς των κυβερνήσεων, όπως οι πρόσφατες «δεσμεύσεις» για το Φράγμα της Πλακιώτισσας και για την εκτροπή του Πλατύ, αλλά και για το φράγμα του Ταυρωνίτη (που έχει εξαγγελθεί με τον απαράδεκτο τρόπο κατασκευής της ΣΔΙΤ), όπως και για τις λιμνοδεξαμενές του Πλατάνου και της Κουντούρας, καθώς και για το διυλιστήριο και τα δίκτυα άρδευσης και ύδρευσης για το Φράγμα των Ποταμών, αποτελούν πλέον πρόκληση στη νοημοσύνη των βιοπαλαιστών αγροτών, που τα προβλήματα με την έλλειψη νερού, τις τιμές στην άρδευση και συνολικά το κόστος παραγωγής έχουν «τινάξει στον αέρα» τις αγροτικές καλλιέργειες .
Όσο για την ύδρευση, τα λαϊκά νοικοκυριά ακριβοπληρώνουν το νερό που σε πολλές περιπτώσεις η ποιότητά του δεν είναι για πόσιμο, αντιμετωπίζουν τα χαράτσια και τις διακοπές υδροδότησης, ενώ οι μεγάλες βιομηχανίες εμφιάλωσης του νερού, που εμφιαλώνουν εκατ. κυβικά τον χρόνο και βγάζουν τεράστια κέρδη, εκμεταλλεύονται σχεδόν τζάμπα το νερό.
Η απουσία έργων ύδρευσης και άρδευσης δεν είναι αβλεψία ούτε παράλειψη, είναι συνειδητή επιλογή, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής διαχρονικά των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών αρχών, καθώς τέτοιου είδους έργα δεν είναι επιλέξιμα από την ΕΕ, αφού δεν προσφέρουν υπερκέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο και τους επιχειρηματικούς ομίλους και επειδή βλέπουν το νερό ως εμπόρευμα.
Αλλά και απ’ όσα λίγα έργα έχουν γίνει, για αρκετά δεν είδε νερό ο λαός. Εκατομμύρια πετάχτηκαν στις κατασκευαστικές εταιρείες, αλλά τα έργα έχουν «στοιχειώσει» σαν το γεφύρι της Άρτας όπως είναι πχ το φράγμα Βαλσαμιώτη, που αν και κόστισε πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ παραλήφθηκε με τα κατασκευαστικά προβλήματα που παρουσιάζει. Το ίδιο συμβαίνει με τις λιμνοδεξαμενές Χρυσοσκαλίτισσας και Αγίων Θεοδώρων, που δεν έχει προσδιοριστεί πότε θα αποκατασταθούν.
Όλα αυτά τα χρόνια η «Λαϊκή Συσπείρωση» και στην Περιφέρεια και στους Δήμους αναδεικνύει αυτά τα ζητήματα για το πώς και ποια φράγματα πρέπει να γίνουν, για τον τρόπο εμπλουτισμού του υδροφόρου ορίζοντα, κτλ. Αναδεικνύει τις πραγματικές αιτίες, την πολιτική κυβερνήσεων και περιφερειακών – δημοτικών αρχών που κρύβονται πίσω από την ανομβρία, ενώ για τη λειψυδρία φταίνε οι ίδιοι με την κραυγαλέα έλλειψη υποδομών.
Με βάση τα παραπάνω, ΕΡΩΤΑΤΑΙ η περιφερειακή αρχή ποια συγκεκριμένα μέτρα θα πάρει όσο αφορά τις δικές της αρμοδιότητες, αλλά και για να απαιτήσει από την κυβέρνηση:
Να προχωρήσουν άμεσα, με κρατική ευθύνη και χρηματοδότηση, όλα τα αναγκαία έργα διαχείρισης του υδατικού δυναμικού, με σκοπό να καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες για φθηνό και ποιοτικό νερό, πόσιμο και αρδεύσιμο, με δραστική μείωση των τιμολογίων σε λαϊκά νοικοκυριά και βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους.»
