Στο σοβαρό ζήτημα της επιλόχειας κατάθλιψης, που βίωσε πριν από περίπου πέντε χρόνια, αναφέρθηκε η Νικολέττα Ράλλη, ξεσπώντας σε κλάματα κατά τη διάρκεια μίας συνέντευξης που έδωσε.
«Δεν περίμενα ότι θα δυσκολευτώ τόσο πολύ ψυχολογικά με το παιδί, με τις καταθλίψεις και όλα αυτά που μου έλεγαν. Δεν το πίστευα. Θυμάμαι ότι όταν γέννησα, που ήμουν σε ένα μαιευτήριο που είχα πάει στο παρελθόν να δω φίλες μου, σε ένα κλίμα πιο χαρούμενο, ήταν ένας σκοτεινός διάδρομος. Άδειος, δεν επιτρεπόντουσαν συγγενείς, ήταν Ιούνιος του 2020. Δεν μπορούσα ούτε να βγω έξω να πάω μέχρι το περίπτερο, να πάρω αέρα. Ήταν δυστοπικό το περιβάλλον. Ήμουν μόνο με τον σύντροφό μου, τον Μιχάλη, ο οποίος ήταν μαζί μου συνέχεια, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτόν. Κάποια στιγμή δεν ήθελα να φύγω από το μαιευτήριο, γιατί φοβόμουν να πάω σπίτι μου. Θεωρώ ότι, επειδή πραγματικά τελικά δεν ξέρεις τι μπορεί να κουβαλάς μέσα σου, αν θες να κάνεις παιδί ή αν είσαι έγκυος, πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις ψυχοθεραπεία. Μου βγήκαν πράγματα που, πέρα από τον Μιχάλη που μπορώ να του πω οτιδήποτε, δεν τα έχω πει πουθενά», εξομολογήθηκε η παρουσιάστρια.
Σε ερώτηση για το εάν είχε σκεφτεί να κάνει να κάνει κακό στον εαυτό της, είπε: «Ναι, το είχα σκεφτεί, χωρίς λόγο, χωρίς αφορμή. Ένιωθα σαν κάτι να με τραβάει. Δεν γύρισα σπίτι μου, δεν πήγα να μείνω στο σπίτι μου, επειδή μέναμε στον έκτο. Πήγαμε αλλού. Ήρθε και ψυχίατρος και καρδιολόγος να με δουν στο μαιευτήριο, γιατί νόμιζα ότι θα πάθω και καρδιά».
Κλείνοντας, πρόσθεσε για τον τρόπο που αντιμετώπισε την επιλόχειο κατάθλιψη: «Το αντιμετώπισα βίαια, μου έχωσα χαστούκι για να ξυπνήσω. Σκέφτηκα τι θα γίνει αν πάθω κάτι, ποιοι θα στεναχωρηθούν, τη μάνα μου και το αντιμετώπισα έτσι. Μετά τους έξι μήνες που πήρα αγωγή και συνήλθα κάπως, έπαθα πάρεση φωνητικών χορδών και έχασα τη φωνή μου, δεν μπορούσα να μιλήσω για 6 μήνες».
