“Δεν υπάρχουν λόγια. Εγώ είχα πυρετό δεν θυμάμαι πόσο καιρό”
Η Βάσια Παναγοπούλου κάθισε στον καναπέ του Στούντιο 4, το απόγευμα της Τετάρτης, για μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο. Από τις ιδιαίτερες στιγμές της κουβέντας ήταν η περιγραφή της για την ασθένεια και την απώλεια του πατέρα της, όταν η ίδια ήταν 10 ετών.
«Τον μπαμπά μου τον έχασα 10 χρονών. Ήταν δύσκολα γιατί ο θάνατος του πατέρα μας σηματοδότησε το φευγιό μας από τη Μυτιλήνη. Όποτε το θυμάμαι κλαίω. Ένιωσα ξεριζωμό. Θυμάμαι ότι είχα πάρει την αγαπημένη μου κούκλα, τη φιλούσα την αγκάλιαζα και την έθαψα στον κήπο του σπιτιού με σκοπό όταν επιστρέψουμε να την ξαναβρώ. Το σπίτι πουλήθηκε δεν την ξαναβρήκα ποτέ», είπε αρχικά η Βάσια Παναγοπούλου.
«Ο μπαμπάς μου «έφυγε» για ιατρικούς λόγους. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ ενεργός πολιτικά, είχε υποστεί φυλακές, εξορίες, είχε κλονιστεί η υγεία του και κάποια στιγμή αυτό στάθηκε μοιραίο», εξομολογήθηκε η Βάσια Παναγοπούλου και εξήγησε:
«Όταν ο πατέρας μου αρρώστησε πήγε στο νοσοκομείο κι εγώ και η αδελφή μου πήγαμε πακέτο στο σπίτι μιας φίλης της μητέρας μου. Περνούσαν οι μέρες και δεν μαθαίναμε νέα. Μια μέρα το έσκασα από τα αγγλικά, έκανα κοπάνα και έφυγα και πήγα στο νοσοκομείο να δω τον πατέρα μου να μάθω πώς είναι. Τον είδα πάρα πολύ άσχημα, έχω ακόμα την εικόνα αυτή.
Κάποια στιγμή, επειδή δεν μαθαίναμε νέα, φύγαμε με την αδελφή μου, το σκάσαμε από το σπίτι που μέναμε και πήγαμε στο πατρικό μας. Συνέβη το εξής σοκαριστικό, έξω από το σπίτι υπήρχε το κηδειόχαρτο. Έτσι μάθαμε ότι ο πατέρας μας πέθανε. Καταλαβαίνεις τι έγινε. Δεν υπάρχουν λόγια. Εγώ είχα πυρετό δεν θυμάμαι πόσο καιρό, η μητέρα μου κόντεψε να τρελαθεί δεν ήξερε τι ήταν αυτό που είχα πάθει. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πώς μαθαίνεις έτσι για τον θάνατο του γονιού σου; Δεν υπήρχε κανείς να μας εξηγήσει τίποτα»;
πηγή: zappit
