Τα δελφίνια είναι πολύ «ομιλητικά» ζώα, που χρησιμοποιούν ήχους για να βρουν τροφή και να διατηρήσουν τη συνοχή της ομάδας.
Οι ντοπιολαλιές δεν είναι μόνο ανθρώπινο φαινόμενο, αφού τέτοιες έχουν – κατά κάποιον τρόπο – και τα ρινοδέλφινα. Μάλιστα, όπως αποκαλύπτει μια νέα έρευνα μπορεί να είναι διαφορετικές ακόμη και μεταξύ δύο πληθυσμών, των οποίων ο διαχωρισμός δεν είναι αδιαπέραστος.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το IFL Science, η προφορά της Νέας Ζηλανδίας είναι τόσο χαρακτηριστική που η εθνική αεροπορική εταιρεία έκανε την ακατανόητη προφορά της χαρακτηριστικό της διαφήμισής της. Αυτό, ωστόσο, μπορεί να μην είναι τίποτα για τα δελφίνια, τα οποία μπορεί να δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν. Δεν το ξέρουμε αυτό με βεβαιότητα, αλλά σίγουρα ακούγονται πολύ διαφορετικά.
Τι έδειξε η έρευνα για τα δελφίνια
Η Δρ Jessica Patiño-Pérez του Πανεπιστημίου Massey κατέγραψε τους ήχους, που εκπέμπουν τα ρινοδέλφινα στο νησί Γκρέιτ Μπάριερ, το οποίο βρίσκεται στα ανοικτά της Νέας Ζηλανδίας. Έλαβε ηχογραφήσεις από έναν άλλο πληθυσμό σκοντά στο νότιο άκρο της Νότιας Νήσου της Νέας Ζηλανδίας από τη Δρ Marta Guerra του Πανεπιστημίου Otago. Στη συνέχεια, η Δρ Jessica Patiño-Pérez συνεργάστηκε με συναδέλφους της στο δικό της πανεπιστήμιο για να τα αναλύσει και να τα συγκρίνει μεταξύ τους και με δελφίνια που έχουν καταγραφεί σε όλο τον κόσμο.
Τα δελφίνια είναι πολύ «ομιλητικά» ζώα, που χρησιμοποιούν ήχους για να βρουν τροφή και να διατηρήσουν τη συνοχή της ομάδας. Οι ήχοι τους, οι οποίοι έχουν συχνότητες μεταξύ 3.000 και 36.000 Hz και διαρκούν έως και 4 δευτερόλεπτα, είναι μόνο ένας από τους τρεις τύπους ήχων που χρησιμοποιούν για να «μιλήσουν» μεταξύ τους.
Το τοπικό περιβάλλον μπορεί να διαμορφώσει τους ήχους τους: Τα δελφίνια που ζουν σε βαθύτερα νερά, χρησιμοποιούν χαμηλότερους ήχους από εκείνα που βρίσκονται σε πιο παράκτιες περιοχές και μπορούν να αντέξουν τις υψηλές νότες που δεν μπορούν να ταξιδέψουν τόσο μακριά. Τα δελφίνια έχουν τις λεγόμενες «χαρακτηριστικές σφυρίχτρες», οι οποίες θεωρείται ότι είναι ισοδύναμες με τα ονόματά τους, ένας τρόπος να αναγνωρίζονται με τα άλλα μέλη της ομάδας. Η ομάδα τα αγνόησε αυτά και επικεντρώθηκε στους κοινούς ήχους που χρησιμοποιούνται από πολλά ή όλα τα μέλη της ομάδας.
Έχει ήδη διαπιστωθεί ότι τα δελφίνια χρησιμοποιούν ήχους για να συντονίζουν τη συμπεριφορά τους, να αναγνωρίζουν το ένα το άλλο και γενικά να διατηρούν την αρμονία. Όλα αυτά εξαρτώνται από την ικανότητα κατανόησης του τι σημαίνει ένας συγκεκριμένος ήχος. Αν οι πληθυσμοί απομονωθούν μεταξύ τους για αρκετό καιρό, είναι λογικό οι «γλώσσες» τους να παρασύρονται, όπως συμβαίνει και με την ανθρώπινη ομιλία.
Αυτό που δεν γνωρίζουμε, ωστόσο, είναι πόσος χρόνος χρειάζεται για να φτάσει αυτό στο σημείο όπου διαφορετικές ομάδες δελφινιών δεν μπορούν να καταλάβουν η μία την άλλη. Γενετικά, οι πληθυσμοί στο νησί Γκρέιτ Μπάριερ και στη Νότια Νήσο είναι γνωστό ότι είναι σε μεγάλο βαθμό διακριτοί, οπότε φαίνεται ότι δεν έχουν αναμιχθεί πολύ για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Έτσι, αυτό αντανακλάται σίγουρα στην επικοινωνία τους: Το περίγραμμα του ήχου, η διάρκεια και η τελική συχνότητα αποκλίνουν σημαντικά μεταξύ των δύο ομάδων. Οι ήχοι που κατέγραψε η ομάδα είναι τόσο διαφορετικοί που τα προγράμματα υπολογιστών μπορούν να προσδιορίσουν από ποιον πληθυσμό προέρχεται ένα σύνολο ήχων με ακρίβεια 90%. «Οι βασικές διαφορές ήταν το περίγραμμα του ήχου, η διάρκεια και η συχνότητα τέλους», γράφουν οι συγγραφείς στη σχετική μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο New Zealand Journal of Zoology.
«Οι ήχοι από τα δελφίνια στη Νότια Νήσο είχαν μεγαλύτερη διάρκεια και περισσότερα σημεία καμπής από ό,τι οι ήχοι των δελφινιών από το νησί Γκρέιτ Μπάριερ», σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης και προσθέτουν: «Σε παγκόσμια κλίμακα, οι ακουστικές παράμετροι των ήχων από τους πληθυσμούς της Νέας Ζηλανδίας συσσωρεύονταν με τους πληθυσμούς που βρίσκονται στο βόρειο ημισφαίριο παρά με εκείνους του νοτίου ημισφαιρίου».
Περιέργως, παρά το γεγονός ότι ζουν σε ρηχότερα νερά, τα δελφίνια από το νησί Γκρέιτ Μπάριερ είναι αυτά που χρησιμοποιούν χαμηλότερες συχνότητες, αν και οι φωνητικές περιοχές των περισσότερων πληθυσμών επικαλύπτονται. Οι συγγραφείς εικάζουν ότι τα δελφίνια από την περιοχή της Νότιας Νήσου μπορεί να έχουν προσαρμόσει τον τόνο τους ως απάντηση στον αριθμό των σκαφών στο δημοφιλές τουριστικό σημείο.
Ακόμη δεν ξέρουμε αν τα ρινοδέλφινα από τον ένα πληθυσμό θα μπορούσαν να καταλάβουν ένα μέλος του άλλου, αν αυτό κατέληγε στην περιοχή τους. Είναι πιθανό, ωστόσο, η αμοιβαία ακατανόητη κατανόηση να εμβαθύνει τη γεωγραφική διαίρεση.
