Η πορεία του κιθαρίστα των Rolling Stones προς την κατάκτηση της κορυφής και ο αγώνας του με τα ναρκωτικά. Σαν σήμερα στις 18 Δεκεμβρίου 1943 γεννιέται ο κιθαρίστας των Rolling Stones, Keith Richards – Η πορεία του προς την κατάκτηση της κορυφής και ο αγώνας του με τα ναρκωτικά
Σαν σήμερα στις 18 Δεκεμβρίου 1943 γεννιέται ο Keith Richards στο Kent της Αγγλίας, ένας από τους πιο διάσημους Βρετανούς μουσικούς, γνωστός περισσότερο ως κιθαρίστας του θρυλικού ροκ συγκροτήματος Rolling Stones. Από την άνοδό του στο παγκόσμιο στερέωμα ως κιθαρίστας των Stones τη δεκαετία του 1960, ο Keith Richards παραμένει το poster boy των ναρκωτικών και του rock ‘n’ roll.
Το 1973, το βρετανικό μουσικό περιοδικό New Musical Express είχε κατατάξει τον Richards ως τον πιο πιθανό rock σταρ για να πεθάνει μέσα στη χρονιά. Πενήντα χρόνια αργότερα είναι ακόμα εδώ και σε αντίθεση με τον Jimi Jendrix ή τον πρώην συμπαίχτη του Brian Jones – που ήταν και οι δύο νεκροί στα 27 τους – ο Richards έφτασε στα 80 και συνεχίζει να ροκάρει.
Μεγάλο μέρος της επιτυχίας του γκρουπ βασίζεται στο βαρύ στυλ παιξίματος του Richards, το οποίο έχει τις ρίζες του στους ρυθμούς και τις τεχνικές της μπλουζ των αρχών του 20ου αιώνα. Ο Keith Richards εκτός από ταλαντούχος τραγουδοποιός και καλλιτέχνης είναι επίσης γνωστός για τους αγώνες του με τον εθισμό στα ναρκωτικά και τις πολλές συλλήψεις του που σχετίζονται με παράνομες ουσίες. Το αμερικανικό μουσικό περιοδικό Rolling Stone κατέταξε τον Richards ως τον τέταρτο καλύτερο κιθαρίστα όλων των εποχών το 2015.
Ο Keith Richards ξεκίνησε ως μέλος εκκλησιαστικής χορωδίας
Ο Keith Richards γεννήθηκε σε εργατική οικογένεια και είναι γιος του Bert και της Doris Richards. Η μητέρα του ήταν αυτή που τον μύησε στη jazz και τον ενθάρρυνε να ακολουθήσει μουσική καριέρα αγοράζοντας την πρώτη του κιθάρα. Όταν ήταν έφηβος, ο Keith ήταν μέλος χορωδίας του Westminster Abbey και τραγούδησε για τη βασίλισσα Ελισάβετ II. Γνώρισε για πρώτη φορά τον μελλοντικό «συμπαίχτη» και τραγουδιστή, Mick Jagger το 1951, όταν και οι δύο πήγαιναν στο δημοτικό σχολείο Wentworth.
Ο Keith έχασε την επαφή με τον Mick και συνέχισε στο Τεχνικό Λύκειο Αρρένων του Dartford, από το οποίο αποβλήθηκε το 1959 λόγω απουσιών. Μετά από μια τυχαία συνάντηση σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό στο Kent το 1961, έσμιξε ξανά με τον Jagger ο οποίος σπούδαζε στο London School of Economics. Τότε ήταν που ο δυο τους αποφάσισαν τη δημιουργία του συγκροτήματος που θα γινόταν οι Rolling Stones.
Ο Richards και ο Jagger μαζί με τον Brian Jones, τον Charlie Watts και τον Bill Wyman σχημάτισαν τους Rolling Stones το 1962. Στην αρχή το συγκρότημα δεν έγραφε original τραγούδια, επιλέγοντας αντ’ αυτού να διασκευάσει παλαιότερες blues επιτυχίες.
Το στυλ του Keith Richards είναι επηρεασμένο σε μεγάλο βαθμό από τη μουσική των αμερικάνικων blues των αρχών του 20ου αιώνα, ειδικά του Robert Johnson και του πρωτοπόρου του rock ‘n roll, Chuck Berry χαρίζοντάς του το παρατσούκλι «The Human Riff».
Συνηθίζει να παίρνει γύρω στις 60 κιθάρες σε κάθε του περιοδεία, συμπεριλαμβανομένων των αγαπημένων του Fender και Gibson. Συνολικά κατέχει πάνω από χίλιες κιθάρες.
Η περίοδος μεταξύ 1968 και 1972 ήταν η πιο δημιουργική των Rolling Stones
Ο μάνατζέρ τους, Andrew Loog Oldham, ήταν αυτός που επέμενε και απαίτησε από το συγκρότημα να αρχίσει να γράφει τα δικά τους τραγούδια. Οι πρώτες επιτυχίες των Rolling Stones που μπήκαν στο Top 10, «Time Is on My Side» και «The Last Time», ήρθαν το 1964 και το 1965, αντίστοιχα. Η πρώτη νούμερο ένα επιτυχία του συγκροτήματος, «(I Can’t Get No) Satisfaction», γραμμένη από τον Jagger και τον Richards, ήρθε το 1965 και από εκεί και πέρα η μπάντα δεν σταμάτησε να μονοπωλεί τον χώρο της rock μουσικής.
Από τις πολυάριθμες studio και live ηχογραφήσεις του συγκροτήματος, η περίοδος μεταξύ 1968 και 1972 ήταν η δημιουργική και καλλιτεχνική τους κορύφωση. Σε αυτή περιλαμβάνεται το «Jumpin’ Jack Flash», το οποίο κυκλοφόρησε ως single το 1968, τα άλμπουμ «Let It Bleed» (1969), «Get Yer Ya-Ya’s Out!» (1970), «Sticky Fingers» (1971) και το διπλό άλμπουμ «Exile on Main Street» (1972). Αργότερα, αξιοσημείωτα άλμπουμ, όπως το «Some Girls» (1978), «Tattoo You» (1981) και «Voodoo Lounge» (1994) γέννησαν ακόμη περισσότερες επιτυχίες όπως το «Shattered» (1978) και το «Start Me Up» (1981). Ωστόσο, η ποιότητα της μουσικής τους δεν κατάφερε ποτέ να ανταγωνισθεί την αρχική περίοδο της μπάντας.
Ο τρόπος σύνθεσης τραγουδιών του Richards, όπως και το στυλ παιξίματός του, είναι επηρεασμένο από τα blues, ωστόσο με τα χρόνια, ο Richards έχει δανειστεί από πολλά άλλα είδη μουσικής, όπως την country, την ψυχεδελική rock, την funk, την disco και τα gospel. Αυτές οι επιρροές παρατηρούνται στα solo έργα του, συμπεριλαμβανομένων των στούντιο άλμπουμ «Talk Is Cheap» (1988), «Main Offender» (1992) και «Crosseyed Heart» (2015). Οι επιρροές του εμφανίζονται επίσης στις συνεργασίες του με άλλους μουσικούς, όπως αυτές με τον Eric Clapton, τον Ron Wood (που εντάχθηκε στους Rolling Stones το 1975), τον Tom Waits, τον George Jones και το προσωπικό του συγκρότημα, τους X-Pensive Winos.
Κατάχρηση ουσιών και μπλεξίματα με την αστυνομία
«Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Είχα προβλήματα με την αστυνομία». Οι περιπέτειές του με τις καταχρήσεις έχουν σαμποτάρει τη μουσική του καριέρα κατά καιρούς. Ο Richards είχε πολλά προβλήματα με την ηρωίνη και άλλες ουσίες σε όλη του τη ζωή και έχει συλληφθεί πολλές φορές για κατοχή ναρκωτικών. Έχει συρθεί στα δικαστήρια πέντε φορές και μετά από έφοδο της αστυνομίας στο κτήμα του στο Δυτικό Σάσεξ της Αγγλίας το 1967, ο Richards καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση, αλλά η ποινή του αναιρέθηκε ένα μήνα αργότερα. Κάποτε είχε πει ότι η φήμη έχει σκοτώσει περισσότερους ταλαντούχους καλλιτέχνες από ότι τα ναρκωτικά.
Το 1977 ο Richards συνελήφθη στο Τορόντο και κατηγορήθηκε για «κατοχή ηρωίνης με σκοπό τη διακίνηση», για την οποία, εάν καταδικαζόταν, θα μπορούσε να του επιβληθεί ποινή φυλάκισης από επτά χρόνια έως ισόβια. Ωστόσο, η κατηγορία άλλαξε αργότερα σε «απλή κατοχή ηρωίνης». Την δεκαετία του 1970, κατάφερε να μείνει ξύπνιος για εννιά συνεχόμενες μέρες με την βοήθεια των ναρκωτικών. Όταν τελικά τον πήρε ο ύπνος όρθιος, έπεσε με τα μούτρα σε έναν ενισχυτή σπάζοντας την μύτη του.
Σε ένα άρθρο στο New Musical Express φάνηκε να λέει ότι είχε σνιφάρει τις στάχτες του πατέρα του μαζί με κοκαΐνη: «Αποτεφρώθηκε και δεν μπορούσα να αντισταθώ στο να τον ρουφήξω με λίγη κόκα». Αργότερα απέσυρε τη δήλωση, λέγοντας ότι «η ιστορία κάπου χάθηκε στη μετάφραση».
Σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC το 2022, παραδέχτηκε ότι έκανε κατάχρηση ναρκωτικών με αρκετές δόσεις μεσκαλίνης, LSD, κάνναβης και πολλά άλλα «για να αντιμετωπίσει τη φήμη και την πίεση». Ωστόσο, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 κατάφερε να ξεκολλήσει από την ηρωίνη, ενώ έκοψε την κοκαΐνη το 2006 και το κάπνισμα το 2019.
«Έχω πάντα ένα βιβλίο μαζί μου όταν είμαι στο δρόμο», εξήγησε. «Με κρατάει λογικό. Και ξέρετε, είναι ένα μέρος όπου βρίσκω καταφύγιο. Δεν είμαι φτιαγμένος για να είμαι rock σταρ και συχνά γίνεται πρόβλημα, ειλικρινά. Και έτσι, που και που, χάνομαι στα βιβλία».
Ο Richards εισήχθη στο Rock & Roll Hall of Fame το 1989
Ο Richards έχει αποκτήσει πέντε παιδιά, τρία με την Ιταλίδα ηθοποιό Anita Pallenberg και δύο με το μοντέλο Patti Hansen, την οποία παντρεύτηκε το 1983. Ένα από τα παιδιά του, η Tara, πέθανε όταν ήταν βρέφος. Έχει εμφανιστεί σε πολλές ταινίες, η πιο διάσημη ήταν το «Pirates of the Caribbean: At World’s End» (2007) και «Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides» (2011), στις οποίες έπαιξε τον Captain Teague, τον πατέρα του Captain Jack Sparrow. Έχει γράψει δύο βιβλία, τα απομνημονεύματά του, «Life» (2010) και το «Gus & Me: The Story of My Granddad and My First Guitar» (2014), ένα παιδικό βιβλίο.
Ο Richards συνεχίζει να παίζει με τους Rolling Stones, με το τελευταίο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος, «Hackney Diamonds», να κυκλοφορεί τον Οκτώβριο του 2023. Ο Richards εισήχθη στο Rock & Roll Hall of Fame το 1989 ως μέλος των Rolling Stones.
«Κάποια πράγματα καλυτερεύουν με το πέρασμα του χρόνου. Όπως εγώ»
Ο Richards διατηρούσε πάντα μια ειρωνική αίσθηση του χιούμορ και ένα είδος μοιρολατρίας που του επέτρεψε να αποδεχτεί τα γεράματα με χάρη και να γιορτάσει την εκπληκτική μακροζωία του.
Όταν ρωτήθηκε σε μια συνέντευξη στο CBS στις 15 Οκτωβρίου αν η επιστροφή στο στούντιο για να ηχογραφήσει το «Hackney Diamonds» ήταν σαν να ανεβαίνει ξανά σε ποδήλατο, ο Richards απάντησε: «Λίγο πολύ, αλλά δεν είσαι σίγουρος αν τα λάστιχα είναι ακόμη φουσκωμένα».
Το 2022, ο Richards επιβεβαίωσε ότι, ενώ άλλοι διάσημοι μουσικοί της ηλικίας του όπως ο Bruce Springsteen, ο Bob Dylan και ο Sting έχουν πουλήσει τους καταλόγους τους, αυτός και ο Mick Jagger δεν έχουν τέτοια σχέδια.
«Το να πουλήσεις το κατάλογό σου, είναι σημάδι ότι πάλιωσες», είπε στο CBS Sunday Morning το 2022, προσθέτοντας ότι το συγκρότημα μπορεί «να προσθέσει ακόμη περισσότερα σε αυτόν».
«Μέχρι στιγμής, δεν έχω κανένα πραγματικό πρόβλημα με το να γερνάω», είπε στην Telegraph. «Υπάρχουν μερικά άσχημα πράγματα που μπορεί να συναντήσω στο μέλλον, αλλά πρέπει να φτάσω πρώτα εκεί. Δέχομαι την ιδέα να γίνω 80 ετών και να συνεχίσω να περπατάω και να μιλάω. Θεωρώ ότι τα γεράματα είναι μια συναρπαστική διαδικασία».
Πηγή: athensvoice.gr
