Η ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965) με την Μάρω Κοντού και τον Γιώργο Κωνσταντίνου έγραψε τη δική της ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο.
Η ταινία έχει πλήθος αναφορών στη ζωή και στα προβλήματα της μικροαστικής τάξης στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Η ταινία είναι κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης θεατρικής παράστασης που είχε πρωταγωνιστή τον Βασίλη Λογοθετίδη.
Η ταινία θίγει, αρχικά, το πρόβλημα της μεταλλασσόμενης Αθήνας. Μαζί με αυτό, όμως, άμεσα και ξεκάθαρα, παρουσιάζει τα προβλήματα των ανθρωπίνων σχέσεων και τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Το ζευγάρι του Γιώργου Τζαβέλλα είναι χαρακτηριστικό της εποχής και των νέων ηθών, που ξεπερνάει με αγώνα τις δυσκολίες της συμβίωσης και το πετυχαίνει. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου, στο ρόλο του Αντωνάκη αλλά και η Μάρω Κοντού, στο ρόλο της Ελένης, πλάθουν δύο θαυμάσιους ρόλους.
Επίσης, είναι η τελευταία ταινία που σκηνοθέτησε ο σπουδαίος Έλληνας σκηνοθέτης, Γιώργος Τζαβέλλας. Ενώ και η ερμηνεία του Γιώργου Κωνσταντίνου, στον ρόλο του Αντώνη Κοκοβίκου, θεωρείται μια από τις καλύτερες του.
Πλοκή
Η ταινία ξεκινά από το παρόν: Ο Αντώνης Κοκοβίκος είναι διευθυντής σε ένα υπουργείο και δέχεται ένα τηλεφώνημα από το δικηγόρο της πρώην γυναίκας του που τον ενημερώνει ότι το σπίτι που έμεναν στην Πλάκα κατεδαφίζεται. Εκείνος ήθελε να το δει για μια τελευταία φορά και αναπολώντας τις στιγμές που πέρασε εκεί, του έρχεται στο μυαλό του η πρώην γυναίκα του και αρχίζει η βασική πλοκή του έργου, χωρίς αφηγήσεις από αυτή την αναδρομή.
Δύο χρόνια πριν, ο Αντωνάκης δεν είναι διευθυντής, αλλά τμηματάρχης του υπουργείου. Η Ελένη, η σύντροφός του, είναι μια αμόρφωτη, καλοσυνάτη και υπάκουη γυναίκα. Ο Αντωνάκης είναι πολύ αυστηρός μαζί της και την είχε σαν δούλα μέσα στο σπίτι. Παρ’ όλα αυτά, δεν την είχε παντρευτεί ακόμα, αν και είχαν δέκα χρόνια σχέση. Για αυτό τον λόγο η Ελένη είναι θλιμμένη, καθώς επίσης ήταν και δαχτυλοδεικτούμενη στη γειτονιά, ειδικά από τη γειτόνισσά τους, την Αγλαΐα, που συνεχώς την προσέβαλλε. Ο Αντωνάκης δεν συζητούσε ποτέ για γάμο. Μάλιστα, δεν είχε γνωρίσει και ποτέ την Ελένη στους τέσσερις φίλους του.
Μετά από μια προαγωγή ενός φίλου του Αντωνάκη, του Μιχαλάκη, ο τελευταίος έκανε τραπέζι για αυτήν και πέθανε τρώγοντας ένα αρνί μόνος του. Ο Αντωνάκης δεν πήγε στη γιορτή επειδή δεν ήθελε να παρουσιάσει την Ελένη. Έτσι, όταν οι φίλοι του πήγαν στο σπίτι του για να του πουν τα νέα, είδαν πόσο άσχημα φερόταν στην Ελένη και προσπάθησαν να τον συνετίσουν και να την παντρευτεί. Ο θάνατος του φίλου του, αλλά και η ανάγκη αποκατάστασης της γυναίκας σε περίπτωση χηρείας, έκαναν τον Αντωνάκη να κάνει πρόταση γάμου στην Ελένη. Εκείνη δέχτηκε περιχαρής. Όμως εν ώρα μυστηρίου, τη στιγμή που ο ψάλτης έλεγε το «η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα», η Ελένη πατάει τον Αντωνάκη, ως είθισται. Από εκεί και πέρα, έρχεται η αφύπνιση της Ελένης, και πλέον γνωρίζοντας τον τίτλο της, δηλαδή της παντρεμένης γυναίκας, απαιτεί από τον Αντωνάκη κάποιον σεβασμό.
Ο Αντωνάκης, που δεν είχε συνηθίσει σε κάτι τέτοιο, τη χωρίζει. Το διαζύγιο βγήκε εις βάρος του Αντωνάκη, αφού κανείς δεν πηγαίνει στο δικαστήριο προς υπεράσπισή του. Μάλιστα διακόπτει και κάθε επαφή με τους φίλους του.
Η ταινία επιστρέφει σε πραγματικό χρόνο και συνεχίζει τη στιγμή που ο Αντωνάκης αναπολεί μέσα στο σπίτι, ενώ δύο εργάτες το γκρεμίζουν. Μετά από δύο χρόνια διαζυγίου αντιλαμβάνεται πόσο μόνος είναι και πόσο λάθος φέρθηκε στην Ελένη. Αιφνιδιαστικά, μπαίνει και η Ελένη στο σπίτι, ώστε να το δει κι αυτή για μια τελευταία φορά. Η σκηνή φορτίζεται από συναισθήματα και αποφασίζουν να δώσουν στην αγάπη τους μια δεύτερη ευκαιρία και να ξαναπαντρευτούν.
Το απόλυτο σκηνοθετικό λάθος
Στην κλασική ελληνική ταινία, υπάρχει ένα σκηνοθετικό λάθος στη σκηνή όπου η Ελένη (Μάρω Κοντού) λέει τη φράση «Σκασμός εσύ, Αντωνάκη μου» στον Αντώνη (Γιώργος Κωνσταντίνου). Συγκεκριμένα, μετά τον γάμο, το ζευγάρι αναχωρεί από την εκκλησία με ένα μαύρο αυτοκίνητο με πινακίδα 115345. Ωστόσο, όταν φτάνουν στο σπίτι τους, το αυτοκίνητο έχει διαφορετική πινακίδα, υποδηλώνοντας ότι χρησιμοποιήθηκαν δύο διαφορετικά οχήματα για τη σκηνή, κάτι που δεν πρόσεξαν ούτε οι συντελεστές της ταινίας.
Μπορείτε να δείτε τη συγκεκριμένη σκηνή στο βίντεο:
