Η δεύτερη άκαρπη συνεδρίαση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης για την εκλογή νέου Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου, αφήνει πίσω της ένα βαρύ αποτύπωμα. Όχι μόνο γιατί δεν υπήρξε αποτέλεσμα, αλλά κυρίως γιατί το «για πνευματικούς λόγους και για το καλό της Εκκλησίας» του ανακοινωθέντος, μοιάζει περισσότερο με κώδικα μιας εσωτερικής έντασης που δεν τολμά να ειπωθεί ανοιχτά.
Όταν μια Σύνοδος αισθάνεται την ανάγκη να διευκρινίσει ότι «ουδεμία έννομη ή οποιαδήποτε άλλη επιρροή άσκησε στις αποφάσεις της» εξαιτίας ενός εξωδίκου, τότε δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή θεσμική υπενθύμιση – έχουμε μπροστά μας μια δήλωση άμυνας. Μια παραδοχή, ίσως, ότι οι ισορροπίες εντός των κόλπων της Εκκλησίας της Κρήτης δεν είναι τόσο σταθερές όσο θα ήθελε να δείχνει.
Το γεγονός ότι η Σύνοδος συνεδρίασε «ἐν πλήρει συνθέσει», όπως υπογραμμίζεται με έμφαση, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Όμως η ανάγκη να επισημανθεί φανερώνει ότι κάποιοι ήθελαν να το καταστήσουν σαφές. Ότι δηλαδή, παρά τις «πληγές» που έχουν ανοίξει οι δικαστικές εκκρεμότητες, οι προσωπικές φιλοδοξίες και οι παλαιές αντιπαραθέσεις, το σώμα της Εκκλησίας της Κρήτης προσπαθεί να σταθεί ενωμένο — έστω και τυπικά.
Στην πράξη, όμως, η ενότητα αυτή δείχνει εύθραυστη. Το εξώδικο του Αρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ Αμπελάκη, που ζητούσε να «παγώσουν» οι διαδικασίες εκλογής μέχρι να ξεκαθαρίσει η υπόθεση της Μονής Τζαγκαρόλων, λειτούργησε σαν σπίθα πάνω σε ήδη έτοιμο φυτίλι. Οι εργασίες καθυστέρησαν, ο νομικός σύμβουλος της Αρχιεπισκοπής χρειάστηκε να παρέμβει, και τελικά η Σύνοδος κατέληξε… στο τίποτα.
Το τίποτα όμως, πολλές φορές, λέει περισσότερα από μια απόφαση.
Η Εκκλησία της Κρήτης, με την ιστορική της βαρύτητα και τον θεσμικό της ρόλο, μοιάζει να βυθίζεται σε μια περιδίνηση εσωτερικών αντιθέσεων. Μια διαδικασία που, όπως φαίνεται, δεν θα τελειώσει σύντομα. Στους διαδρόμους της Αρχιεπισκοπής ακούγονται ψίθυροι, οι ζυμώσεις εντείνονται, και τα «στρατόπεδα» αναζητούν ισχυρές συμμαχίες.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού θα οδηγήσει αυτή η κρίση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το εκκλησιαστικό σώμα της Κρήτης χρειάζεται να βρει, όχι απλώς τον κοινό τόπο, αλλά το Πρόσωπο — με κεφαλαίο Π— που θα ενώσει, θα εμπνεύσει και θα οδηγήσει την επόμενη μέρα.
Γιατί η επόμενη μέρα της Εκκλησίας στην Κρήτη μοιάζει ήδη με έναν μικρό “Γολγοθά”, κι αν δεν υπάρξει πνευματική ωριμότητα και θεσμική ψυχραιμία, η πορεία προς την Ανάσταση θα παραμένει κάθε μέρα και πιο μακρινή.
Ο… αλεξίσφαιρος!
Hashtags: #ΜητρόποληΚυδωνίας #ΕκκλησίαΚρήτης #ΙεράΣύνοδος #ΕκλογήΜητροπολίτη #Παρασκήνιο #ΓολγοθάςΤηςΕκκλησίας #Κρήτη
Διαβάστε ακόμη: Εκλογή μητροπολίτη Κυδωνίας & Αποκορώνου | Εμπλοκή [;] την τελευταία στιγμή, στον “αέρα” η διαδικασία…
