Η Άννα Βίσση στο Καλλιμάρμαρο και το κοινό σε live μετάδοση στο TikTok

«Ήμουν κι εγώ στη συναυλία της Άννας Βίσση». Αυτή ήταν η φράση που πλημμύρισε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το περασμένο Σαββατοκύριακο, συνοδευόμενη από φωτογραφίες, βίντεο, stories και ατελείωτα live streams.

Ένα σύνθημα που επαναλαμβάνονταν σχεδόν μηχανικά, μέχρι να γίνει το ανεπίσημο «σήμα κατατεθέν» των δύο βραδιών στο Καλλιμάρμαρο. Μια δήλωση ότι «ήσουν κι εσύ εκεί», στην εκδήλωση που συζητούσαν όλοι, στο μέρος που «έπρεπε να βρίσκεσαι» για να μη μείνεις απ’ έξω.

Το φαινόμενο Άννα Βίσση

Περισσότεροι από 130.000 άνθρωποι πέρασαν τις πύλες του Παναθηναϊκού Σταδίου για να δουν από κοντά την Άννα Βίσση. Το Καλλιμάρμαρο έζησε δύο βραδιές που έμοιαζαν με πανηγυρική μύηση, με μια γιορτή που ξεχείλιζε από τα στενά του Παγκρατίου μέχρι την πλατεία του Συντάγματος. Ουρές από νωρίς το απόγευμα, χιλιάδες άνθρωποι με προσμονή και ενθουσιασμό, μία ατμόσφαιρα σχεδόν ονειρική.

Το πρόγραμμα άνοιξε με το «Σε περίπτωση που» και έκλεισε με το «Μαγικό Χαλί», αφήνοντας το στάδιο να βουίζει από φωνές και χειροκροτήματα. Ήταν ένα βράδυ γεμάτο συναίσθημα και χορό. Ο Νίκος Καρβέλας εμφανίστηκε ξαφνικά στη σκηνή, ενώ στην οθόνη έπαιζαν visuals με τη βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης που έδειχναν την πορεία της τραγουδίστριας από παιδί μέχρι σήμερα. Σαν να έβλεπες όλη τη ζωή και τη διαδρομή της να περνά μπροστά σου σε εικόνες και μουσική.

Ιδιαίτερη στιγμή ήταν και η αφιέρωση της ίδιας στην Εθνική Ελλάδας μπάσκετ, λίγες ώρες μετά τη νίκη τους επί της Φινλανδίας, που τους χάρισε το χάλκινο μετάλλιο στο Eurobasket 2025. «Μπράβο σας ρε παιδιά! Η Εθνική απογειώθηκε!» είπε η τραγουδίστρια από σκηνής, αφιερώνοντας στους παίκτες της Εθνικής το τραγούδι «Ψυχεδέλεια».

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Άννα Βίσση θριάμβευσε. Κατάφερε να γεμίσει το Καλλιμάρμαρο δύο συνεχόμενες βραδιές, κάτι που ακόμη και για το διεθνές μουσικό στερέωμα είναι σπάνιο. Ένα μπράβο της αξίζει.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Greek Arrow (@greek_arrow)

Όμως τι έζησε πραγματικά το κοινό;

Εδώ ξεκινάει το πιο ενδιαφέρον –και ίσως πιο ανησυχητικό– κομμάτι της ιστορίας. Γιατί, όσο κι αν οι συναυλίες της Βίσση είχαν το καλλιτεχνικό μέγεθος που απαιτούσε η περίσταση, η εμπειρία των θεατών δεν έμοιαζε τόσο με συναυλία όσο με… digital event. Από τα πρώτα λεπτά, το μεγαλύτερο μέρος του κοινού είχε το κινητό στο χέρι. Φωτογραφίες, stories, βίντεο. Μία συνεχής ανάγκη να καταγραφεί η στιγμή ή μάλλον ν’ αποδειχθεί η παρουσία. Ελάχιστοι άφηναν τον εαυτό τους να βυθιστεί απλώς στη μουσική, στο θέαμα, στη φωνή.

Δεν μιλάμε πλέον για την απλή ανάγκη ενός ενσταντανέ ως ανάμνηση. Αυτό μοιάζει πια παλιομοδίτικο. Ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού έστησε ολόκληρες «εκπομπές» στο Instagram και στο TikTok, κάνοντας συνεχή live μετάδοση. Τραβούσαν σχεδόν κάθε τραγούδι, κάθε ατάκα, κάθε βήμα της Βίσση και τα μετέδιδαν σε πραγματικό χρόνο, λες και η συναυλία ήταν δική τους παραγωγή. Μόνο που δεν ήταν. Δεν τους ανήκε, δεν είχαν κανένα δικαίωμα πάνω της. Κι όμως, την εμπορευματοποιούσαν για να κερδίσουν μερικούς παραπάνω followers, για να μαζέψουν likes, για να αποδείξουν ότι «ήταν κι αυτοί εκεί».

Κι εκεί φαίνεται η πιο σκληρή αντίφαση. Χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν σε μια ιστορική βραδιά, με μουσική, χορό, συναίσθημα και όμως, πολλοί δεν άφησαν τον εαυτό τους να ζήσει τίποτα από αυτά. Αντί να σηκώσουν το βλέμμα στη σκηνή, το είχαν κολλημένο στην οθόνη του κινητού. Η στιγμή περνούσε μπροστά τους, αλλά εκείνοι την κοιτούσαν μέσα από μία κάμερα.

Η μαζοποίηση του «ήμουν εκεί»

Η φράση «ήμουν κι εγώ στη συναυλία της Άννας Βίσση» δείχνει ακριβώς αυτή την κοινωνική ψυχολογία. Δεν αρκεί να ζήσεις τη στιγμή, πρέπει να την επικυρώσεις. Να δείξεις ότι ανήκεις. Η συναυλία έγινε «must», μία εκδήλωση στην οποία «πρέπει» να πας, όχι απαραίτητα επειδή αγαπάς τη Βίσση ή τα τραγούδια της, αλλά γιατί… πάνε όλοι.

Είναι η λογική του «fear of missing out» (FOMO). Αν δεν είσαι εκεί, μένεις εκτός. Αν δεν ανεβάσεις story, είναι σαν να μην πήγες ποτέ. Η εμπειρία γίνεται συλλογικό καθήκον. Αυτό εξηγεί γιατί το Καλλιμάρμαρο γέμισε με τόσο εντυπωσιακό αριθμό ανθρώπων. Βεβαίως, η Άννα Βίσση έχει τεράστια καριέρα και πιστό κοινό. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν η ανάγκη συμμετοχής σ’ ένα κοινωνικό φαινόμενο. Το «να μπορείς να λες ότι ήσουν κι εσύ εκεί».