Και έφτασε μια περίοδος, που στην ποδοσφαιρική Ελλάδα, αμφισβητείται το ταλέντο του Κωνσταντή Τζολάκη. Θα πείτε, πού το παράξενο;
Ποιος δεν έχει αμφισβητηθεί σε αυτή την χώρα; Από την στιγμή μάλιστα που μπήκαν και τα social media στην ζωή μας, ο καθένας δίχως να χρειάζεται να… πληρώσει φόρο, λέει ό,τι του κατέβει. Μειώνει ανθρώπους , ειρωνεύεται τις δουλειές τους, γενικά ένα χάος, ένα φεστιβάλ προσβολών , ειρωνειών και αηδίας. Πώς να γλιτώσει από αυτά λοιπόν και ένας τερματοφύλακας όταν παίζει με την εθνική του και του φεύγει η μπάλα από τα χέρια και τρώει γκολ;
Ο Τζολάκης δεν έχει να αποδείξει κάτι. Ξεκινάω από αυτό όσο κι αν ακούγεται απόλυτο. Ο τύπος είναι… αχάμπαρος ως προς το στυλ με το οποίο αγωνίζεται. Έχει δώσει τόσα πολλά στο κλάμπ που παίζει με κορύφωση βέβαια, τις τρομερές εμφανίσεις του στον δρόμο προς την κατάκτηση του Conference. Εννοείται ότι ο Ολυμπιακός είναι πάντα με τον τερματοφύλακά του, αυτό δεν είναι είδηση. Το θέμα όμως είναι να καταλάβει και ο κόσμος γιατί αυτό ισχύσει. Ο Κωνσταντής τα έκανε όλα μόνος. Δεν του χαρίστηκε ποτέ κάτι. Υπέμενε.
Διάβαζα στα ρεπορτάζ ότι θα φύγει, ότι θα πουληθεί, ότι θα πάει δανεικός, ότι, ότι, ότι… Βέβαια κάτι τέτοιο ποτέ δεν είχε βγει από την ομάδα του, αλλά πολλές φορές μια ατμόσφαιρα αρκεί για να χαλάσει μυαλά. Μόνο που τα μυαλά του συγκεκριμένου, δεν χαλάνε ποτέ. Αχάμπαρος εντελώς. Ο τύπος που όπως έχετε διαβάσει σε παλαιότερη αρθρογραφία μου εδώ στο Π.Θ. θα πρέπει να είναι απόλυτο ίνδαλμα για ένα παιδί που θέλει να γίνει αθλητής αλλά και για μια οικογένεια, που γουστάρει να βλέπει το παιδί της να προοδεύει αθλητικά δίχως να παρατάει την εκπαιδευτική προσπάθεια.
Ο Τζολάκης, διάβαζε, πέρναγε τα μαθήματα που πήγαινε κανονικά και έδινε (δεν του …έστελναν τους βαθμούς επειδή είναι αυτός που είναι) και γενικά έφτιαξε μια ζωή όπως ο ίδιος γουστάρει και αγαπάει. Τι λέτε; Πιστεύετε ότι καμιά δεκαριά αρλούμπες στο διαδίκτυο μπορούν να του χαλάσουν την ψυχολογία; Θεωρείτε ότι κάποιες κριτικές, μπορούν να διαλύσουν την σχέση εμπιστοσύνης της ομάδας του με τον πορτιέρε της; Ξεχάστε το. Ο Τζολάκης ίσως και να είναι σε ένα κακό φεγγάρι, όσον αφορά στο ίδιο το παιχνίδι. Να μην του βγαίνουν αυτά που θέλει να κάνει. Να μην είναι όλα όπως τα σκέφτεται. Όμως αυτή είναι και η ζωή του τερματοφύλακα.
Για να το αναλύσουμε και ποδοσφαιρικά, το λάθος που έγινε στη Σκωτία. Ναι, η μπάλα πήγαινε κόρνερ, προσπάθησε να το σώσει, την έπιασε και την ξανάβαλε μέσα. Ναι, του έφυγε. Ναι, ευθύνεται. Απλά καλό είναι να ξέρεις και γιατί το κάνει. Εμείς χάναμε. Ο Τζολάκης ήθελε -σωστά- να παίξει γρήγορα. Έτρεξε να πιάσει την μπάλα, να σηκωθεί, να δώσει συνέχεια. Να μην χρειαστεί να πάει άουτ, να πρέπει να την πάρει και να την πάει να παίξει από την μικρή περιοχή. Αυτό σκέφτηκε, αυτό έκανε, ακολούθησαν όσα είδαμε.
Το κείμενο που διαβάζετε δεν έχει στόχο την αβάντα προς το συγκεκριμένο παιδί. Δεν την έχει ανάγκη. Μπορεί ο ομοσπονδιακός τεχνικός να αλλάξει τερματοφύλακα και να πάμε στην Δανία με τον Βλαχοδήμο που ξαναβρήκε το καλό του εαυτό στην Σεβίλλη. Όσον αφορά όμως στον Ολυμπιακό, που είναι το ζητούμενο αυτής της αρθρογραφίας, οι νταμπλούχοι γνωρίζουν καλά ότι έχουν έναν πολύ καλό τερματοφύλακα, τον οποίο κατά καιρούς άλλωστε ορέγονται αρκετά κλάμπ του εξωτερικού.
Πηγή: Πρώτο Θέμα /Παντελής Διαμαντόπουλος
Διαβάστε ακόμη: Ντεμπούτο του Χανιώτη Τζολάκη στο Champions League
