Πεζοδρόμιο παγίδα στην συμβολή των οδών Μάρκου Μπότσαρη και Μυλωνογιαννη γωνία, παραμονεύει τους περαστικούς , και τους κατοίκους της περιοχης.
Συγκεκριμένα οι ρίζες ενός μεγάλου δέντρου έχουν ανασηκώσει κάποιες πλάκες από το πεζοδρόμιο, και στις ανασηκωμένες πλάκες παραπατούν οι αμέριμνοι περαστικοί, όπως και εγώ που βρέθηκα να είμαι ’ θύμα’ της κατάστασης, και άφησα μερικές σταλες από το αίμα μου στις παγωμένες πλάκες.
Ελπίζω και εύχομαι να μην ‘’πληρώσει την νύφη’’ το δέντρο, μιας και ακούγετε ότι η δημοτική αρχή έχει ξεκινήσει εδώ και μερικά χρόνια πόλεμο, με το πράσινο και με τα δέντρα, και να επισκευάσει το πεζοδρόμιο, αντί να … θανατώσει τον δέντρο.
Εγώ πάντως για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, δεν έχω σκοπό να κάνω μήνυση στο δέντρο, και θα συνεχίσω να το ευγνωμονώ για την σκιά που μου προσφέρει, το οξυγόνο που μου παρέχει, και την στέγη που προσφέρει στα πτηνά, στα πουλιά για να μου χαρίζουν το γλυκό κελαΐδισμα τους, και περισσότερο τα οπωροφόρα δέντρα που μας προσφέρουν πέρα από όλα τα προηγούμενα, τα ακριβά δώρα τους, τα πορτοκάλια, τα λεμόνια, τα μανταρίνια, τα λεμόνια, τα νερατζια κ.λ.π.
Μια καλή προτροπή προς την δημοτική αρχή είναι να αρχίσει να προβαίνει σε δεντροφυτευσεις οπωροφόρων δέντρων που μας παρέχουν όλα τα δώρα της φύσης.
Μήνυση δεν θα κάνω ούτε στην δημοτική αρχή, αν αποφασίσει να θανάτωση και αυτό το δέντρο, όπως και 10δες, η 100αδες αλλά που έχουν πάρει τον δρόμο προς το επεκεινα, και τα τζάκια, άλλωστε στην χώρα μας κανένας πραγματικά ένοχος, για τα πολλά και μεγάλα εγκλήματα που γίνονται καθημερινά δεν τιμωρείται, η δικαιοσύνη που λένε ότι είναι ανεξάρτητη, μόνο ανεξάρτητη δεν είναι, και από ότι λένε έχει αλωθεί εδώ και 10ετιες από τους εξουσιαστές, που δικάζουν τους αναιτιους, τους μικροπαραβατες, που δημιουργούν οι ίδιοι, ενώ οι προδότες της πατρίδας μας, οι προδοτες των ονειρων μας, οι καταχρηστες του πλούτου μας, οι τυραννοι, που πολτοποιούν κυριωλεκτικα τις ζωες του λαου , που με ^^ δημοκρατικές ^^ τάχα διαδικασίες καταχαραζονται την εξουσία που λένε ότι τους δίνουμε .
Σε αυτήν την χώρα άλλωστε είναι πολύ πιθανό, από κατηγορος, να βρεθεί κάποιος κατηγορουμενος δίχως να το καταλάβει!!
Τα δέντρα άλλωστε δεν έχουν φωνή, δεν εχουν *υψηλες γνωριμιες *, όπως δεν έχουν φωνή τα έμβρυα που κυοφορεί μια υποψήφια μητέρα, ούτε δικαιώματα, μια ζωή δεν έχει κανένα δικαίωμα, δεν θα ερωτηθεί ποτέ…. ψιλά γράμματα για κάποιους, όταν συντελεστει το έγκλημα, οι ερυνιες καραδοκούν όμως…. αργά ή γρήγορα θα έρθουν.
Απορώ γιατί ακόμη τα δέντρα δεν έχουν πάρει τις ρίζες τους και να φύγουν από μας, όπως διερωτάται ο ποιητής μας, ο Αργύρης Χιόνης στο καταπληκτικό του ποίημα:
ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΜΙΣΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Θα ’ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θροΐσματα κι οξυγόνο. Θα πάρουνε τις ρίζες τους και θα φύγουν.
Μεγάλες τρύπες θα μείνουνε στη γη εκεί που ήταν πριν τα δέντρα.
Όταν οι άνθρωποι καταλάβουνε τι έχασαν, θα πάνε και θα κλάψουνε πικρά πάνω απ’ αυτές τις τρύπες. Πολλοί θα πέσουν μέσα.
Τα χώματα θα τους σκεπάσουν. Κανείς δεν θα φυτρώσει.
ΤΥΡΤΑΙΟΣ Β’